BKS22: Spelplezier werkt in ieders voordeel bij Pip Blom
Ongedwongen gitaarrock goed voor lichaam en ziel
‘Hebben jullie het ook zo warm’ vraagt Pip Blom aan een goedgevulde Two. Het is vragen naar de bekende weg want a. het wordt al snel snikheet als het zonnetje erop staat en b. met de moordende rotvaart waarop Blom en co. in een uur tijd toch zeker minstens twaalf nummers in salvo’s afvuren, krijgen we het vanzelf ook aangenaam warm.
Pip Blom is gegroeid: na de valse start die het album Welcome Break vorig jaar had (vinylproblemen en een aanverwante uitgestelde tour) lijkt het erop dat zij met de band de tijd heeft aangegrepen om het nieuwe materiaal tot in de puntjes uit te kunnen werken voor het live-verhaal. Best Kept Secret plukt daar nu de vruchten van. Want of het nu gaat om de nog gedrevenere versie van single ‘Keep It Together’ of het fijn dronende ‘I’m Not Easy To Like’; het is ideaal troostvoer voor hongerige BKS’ers die niets liever willen doen dan springen op jengelige gitaarrock.
Wat daarbij helpt zijn de overweldigende basgeluiden. Gewapend met extra baspedalen (zoals bij een orgel) zijn de uitgekiende momenten waarop standje fuzz aangaat van hoge kwaliteit. Dat kan ook gezegd worden van drumster Gini Cameron, die energie genoeg heeft om een klein dorp van stroom te voorzien. Zij raast in een hoog tempo en krijgt/neemt amper de tijd om op adem te komen. Enige échte rustpunt in de set is ‘Different Tune’ en het is bijna jammer dat er even gas wordt teruggenomen, maar ook begrijpelijk.
Even gaat het mis bij een vertraging tijdens ‘Trouble In Paradise’ en horen we de basgitaar even niet, maar kijk naar die gezichten en zie: hier staan vier vrienden op het podium die daar alleen maar om kunnen lachen. Het spelplezier en de ongedwongenheid waarmee Pip Blom speelt, werkt op alle vlakken in het voordeel van de band. ‘Het grootste publiek waar we ooit voor hebben gespeeld!’, roept Pip. Het moet raar lopen als ze dat niet over een paar jaar weer kan zeggen.