BKS19: The Beths is een alarmklok zonder snoozeknop
Nieuw-Zeelanders spelen hun indierock veel frisser dan de ninetiesdinosauriërs
PIEP PIEP PIEP! Shit, gaat nu die wekker alweer? Nee joh, het is zelfs al de eerste schelle gitaarriff van de dag! Hij is afkomstig van The Beths, een Nieuw-Zeelands kwartet dat nineties indierock maakt met stiekeme ondertonen van emo en poppunk. Frontvrouw Elizabeth Stokes bezingt haar liefdesverdriet vol overtuiging, maar de band grossiert desondanks in lichtvoetige liedjes die uit elkaar barsten van schaamteloze koortjes die feilloos worden afgewerkt.
En die liedjes, die zitten ook nog eens uitstekend in elkaar. De ene partij past precies in de ander, zonder dat het ooit steriel wordt. Nee, The Beths is juist fris, een ware verademing na de stoffige ninetiesparade die gisteren de revue passeerde. Tussen de liedjes door is het viertal een tikkie ongemakkelijk (wel op een schattige manier hoor!), maar zodra Stokes aftelt valt al het ongemak van haar schouders en speelt The Beths met een onbezonnenheid die doet vermoeden dat het al jaren voor uitverkochte zalen staat.
Die normaal gesproken best wel leuke indieliedjes, die stijgen op Best Kept Secret dan ook volledig boven zichzelf uit. Vooral ‘Future Me Hates Me’ en afsluiter ‘Little Death’ klinken als grotere powerpophits dan Weezer ooit gehad heeft, waarbij de vuisten op de voorste rijen al gretig in de lucht gaan.
HET MOMENT
The Beths is de perfecte opener van een zonovergoten tweede festivaldag, zo’n band die zijn publiek wakker schudt en het vervolgens geen moment de kans meer geeft om terug in slaap te vallen. Niet dat het publiek zich onbetuigd laat in dit vroege succesverhaal, overigens: de Five is volledig volgepakt. Een deel van de mensen staat er ongetwijfeld vooral om van de schaduw te genieten, maar het overgrote deel verdringt zich vooraan voor een relatief onbekende band en klapt tijdens ‘You Wouldn’t Like Me’ metéén mee zodra daarom gevraagd wordt.
Voor meer Best Kept Secret 2019 check je ons uitgebreide dossier.