Johnny loves me brengt ‘de soundtrack voor je identiteitscrisis’ met debuutalbum
Rapper/zanger omarmt kwetsbaarheid met introspectieve DIY-slaapkamerhiphop
Jezelf kwetsbaar opstellen: je moet het maar durven. Lange tijd vermeed Johnny loves me – het geesteskind van de Enschedese rapper/zanger Jonathan Bergsma – elke vorm van kwetsbaarheid door zichzelf af te leiden met blowen en anime ‘want dat is in het Japans, dus je moet wel opletten, omdat je het anders niet snapt’. Pas tijdens de relatie met zijn toenmalige partner, die kampte met ernstige mentale problemen, realiseerde Bergsma dat hij klaar was met de ‘illusie van onbezorgdheid’. Het werd tijd om die angstaanjagende kwetsbaarheid volop op te zoeken. Deze zoektocht vormt de rode draad op zijn onlangs verschenen conceptalbum écht?. Dertien goudeerlijke tracks waarin Bergsma breekt met toxic masculinity, kwetsbaarheid leert te omarmen en BROCKHAMPTON's DIY-hiphop verenigt met Rex Orange County’s gevoelige slaapkamerpop.
écht? is volgens Bergsma ‘de soundtrack voor je identiteitscrisis’ waarop hij in tweestrijd is met zichzelf. Aan de ene kant is daar Sjonnie, die vooral in de eerste paar tracks op écht? op de voorgrond staat, aan de andere kant is er Johnny, die later op de plaat zijn intrede doet. ‘Sjonnie wil alles vermijden en in die illusie van blijdschap hangen, in de “alles is goed”-area. Johnny begint juist te denken: “Alles is helemaal niet goed.” Die wil meer connected zijn met zijn echte zelf en leert van de duisternis dat het goed is om jezelf kwetsbaar op te stellen.’
‘Jezelf kwetsbaar opstellen is altijd eng en oncomfortabel,’ vindt Bergsma. ‘Maar aan de andere kant van dat enge, oncomfortabele gevoel, daar begint het echte leven pas.’ Duidelijker zijn grenzen aangeven en eerlijker zijn over zijn gevoelens heeft ervoor gezorgd dat hij zich meer verbonden voelt met zichzelf, maar ook met de mensen om hem heen. ‘In het begin dacht ik dat liefde meer leek op blinde positiviteit, maar als je de enge dingen niet durft te accepteren en te uiten, heb je dan wel echt lief? Volgens mij niet. Ik wil nu écht liefhebben door die enge dingen juist te accepteren, horen en uiten.’