Paaspop 2024: High Vis heeft een grote bek maar overtuigt niet
“This is a song about dickheads”
High Vis wordt geïntroduceerd als een band die hardcorepunk maakt over de pijn, trauma en boosheid die frontman Graham Sayle heeft meegekregen vanuit zijn opvoeding. Als de zanger het podium oploopt - in zijn typisch Britse windbreaker - lijkt hij vrolijk en zegt hij onder de indruk te zijn van het festival: “I fockin’ love it, this place is focked.” Als de eerste gitaarlijnen klinken, verandert zijn hele attitude meteen: de beste man schreeuwt er op los en zijn publiek reageert meteen. De vuisten gaan in de lucht, de monden wijd open en er wordt minstens even hard teruggeblèrd. Jammer is dat de krachtige attitude van de zanger niet in het gitaarwerk terug te horen is en het optreden muzikaal wat zwak is. De andere bandleden stralen juist kalmte uit, wat de passie van de zanger afvlakt.
Het optreden kabbelt voort en blijft een beetje hangen in dezelfde energie. De melodieën zijn herhaaldelijk en zetten nou niet echt aan tot beweging. Een groot deel van het publiek staat een beetje mee te knikken en de harde kern mosht zo nu en dan.
Aan het begin staat de zanger vaak met zijn rug naar ons toe, waardoor het lijkt alsof hij nog aan het opwarmen is. Er gebeurt vooral veel in het publiek: er wordt gerookt en gesmoked waardoor de security telkens het publiek zelf in moet. Ook klimt een fan over de barricade, en poogt hij op het podium te komen. Wanneer hij terug wordt geduwd, ontvangt het publiek hem als welkome crowdsurfer. De zanger lijkt de wilde energie van de fans vooraan als brandstof te gebruiken en komt dan ook steeds dichterbij, waardoor het soms lijkt alsof hij in het publiek zal springen. Toch doet hij het niet.
Het shirt gaat uit, en tijdens de laatste paar liedjes probeert de frontman zich nog echt even te bewijzen. Hij is warm, maar het is al laat. Na een korte show van 40 minuten, en maar liefst 34x keer het woordje ‘focking’ uit de mond van de frontman, is de band klaar. Het lijkt wanneer ze het podium verlaten nog alsof ze terug zullen komen voor een toegift, maar het blijft leeg. Anticlimax.