Album van de Week (47): The Hellp

Indiesleaze is sinds vorig jaar weer helemaal terug! Bij de revival van electroclash en bloghouse (en te strakke broeken en trashy feestjes) denk je misschien aan Charli XCX of The Dare, maar het Amerikaanse duo The Hellp is al sinds 2016 aan de haal met die arrogante sound. Hun compilatie Vol. 1 uit 2021 staat vol noisy new rave en electropop, en debuutalbum LL vorig jaar was een explosie van hyper-electroclash. Maar wat blijkt? Noah Dillion (die dus ook de prachtige albumcover van Rosalia’s LUX schoot?!) en Chandler Ransom Lucy, zoals de twee in het echt heten, verafschuwen die revival dus volledig (ze verklaren ‘m zelfs al voor dood). En nieuw album Riviera is hun manier zich te distantiëren: tijd voor de after. 

Al vanaf opener ‘Revenge of the Mouse Diva’ is het duidelijk dat het duo niet op zoek is naar de glitchy chaos van hun vorige plaat: donderende livedrums en gitaren vinden zich nu een weg door de elektronica heen. ‘Country Road’ (met interpolatie van John Denver’s klassieker) is vervolgens een broeierige electropoptrack, waarop zanger Dillon de vervreemding van thuisstad Los Angeles aanhaalt. De trage synthwave van ‘Here I Am’ lijkt zo weggelopen van die iconische Drive-soundtrack, maar mondt wel uit in een euforische climax. Stuk voor stuk donkere nummers die perfect geschikt zijn voor een nachtelijke autorit (of fietsritje, na het feestje). 

Maar als je denkt dat The Hellp hun edge is verloren, of wat saaitjes is geworden, heb je het mis. Er zijn weer genoeg catchy refreintjes te vinden, en alles kan nog even lekker uit de bocht vliegen. Zoals ‘Meridian’, die richting het einde volledig in distortion oplost, of ‘Cortt’, een heerlijk popnummer met sprankelende synths en af en toe een goed overstuurde kick. De laconieke delivery van Dillon lijmt alles nog met een klassieke indiesleaze-energie aan elkaar. De broeken mogen dan wat minder skinny zijn en de panty’s nog heel, de twee boeten zeker niet in op de pure fun van die revival waar ze zo’n hekel aan hebben. Zoals ze zelf al zingen op ‘Live Forever’, The Hellp hoeven we zeker nog niet voor dood te verklaren.