Paaspop 2025: Bicep toont zijn nieuwe gezicht, met een knipoog naar het oude
Hypnotiserende visuals, beukende beats en een late beloning voor de fans
Geen opbouw, geen melancholische synths, geen gelaagde start zoals je misschien verwacht van een duo dat ooit het fluïde ‘Glue’ bracht. Nee, de eerste klap van deze ‘Bicep presents CHROMA (AV DJ-set)’ is een harde, dreunende beat die meer wegheeft van een industriële loop dan een lied. Functioneel? Ja. Spannend? Mwoah.
Niet veel later daalt het besef in: dit is niet de Bicep waar veel fans voor komen. Geen melodieuze ambient house, geen dromerige progressie. CHROMA is een ander beest. Deze set draait om knallen. Harde techno, pompend tempo, gebroken beats en weinig ruimte om op adem te komen. Perfect voor het laatste uur van Paaspop – maar een ander verhaal voor wie hoopte op een zwevende, meeslepende finale.
Tracks als ‘Pepper Track (Gary Beck)’ laten horen waar de set heen wil: strak, percussief, rauw. De opbouw is er wel, maar subtiel verstopt achter een constante drive. Later duikt zelfs ‘Your Love’ van Frankie Knuckles op, een knipoog naar de roots van house, maar hier in een beukend Bicep-jasje. ‘Forest’ (Rodent) en hun eigen ‘CHROMA 001 HELIUM’ en ‘CHROMA 002 L.A.V.A’ maken duidelijk: deze set is gebouwd om te daveren, niet om te zweven. Tegelijkertijd is de uitvoering feilloos. Anderhalf uur lang mixen Andrew Ferguson en Matthew McBriar alles aan elkaar met chirurgische precisie. Geen pauzes: de overgangen zijn zo strak dat het lijkt alsof de set uit één langgerekte track bestaat.
Het audiovisuele aspect – de visuals, het licht – is zoals altijd piekfijn verzorgd. Live aangestuurd, perfect in sync met de muziek. Deze set zou moeiteloos landen in een donkere club of warehouse om vier uur ’s nachts, maar in een festivalsetting waar velen hoopten op ‘Glue’, voelt het voor de fan met verwachtingen wat koel. Gelukkig komt ‘Glue’ onder luid gejuich op het eind alsnog wel voorbij, maar wie hoopte op andere Bicep-klassiekers als ‘Apricots’ en ‘Opal’, hoeft vanavond in de Phoenix niet te komen.
Bicep laat met CHROMA zien dat ze het clubcircuit opnieuw willen benaderen, misschien zelfs loskomen van hun eigen mythe. Voor het losgaanpubliek is het effectief. Voor de romantici onder hun volgers blijft de vraag hangen: wat betekent Bicep nog als de emotie uit de beats is gestript?