BKS17: Jo Goes Hunting is een goed georganiseerde chaos
Nijmeegse indierockers laten je dansen om je ex
Daar waar volgens het programmaboekje Tei Shi had moeten staan, staat nu Jo Goes Hunting ter vervanging op Stage Three. En daar hebben we misschien zelfs geluk mee gehad. Debuutplaat Come, Future isdan misschien wel een breakup-plaat; het iswel een bijzonder gezellige. Geen nummer voelt hetzelfde bij Jo Goes Hunting. Iedere liedje van deze excentrieke indierockformatie heeft een eigen muzikaal foefje. Maar wat wil je ook met een frontman die cum laude het Conservatorium verliet. De set is een aaneenrijging van verrassende wendingen, melodieën die pal tegen elkaar in strijken, modulaties, trippy instrumentale stukken en geklooi met pedaaleffecten. Het geheel is een retestrak georganiseerde chaos. Goed voorbeeld is het nummer 'Act of Leaving', dat begint met een lieflijk tropisch deuntje waar vervolgens door ieder instrument een uitgesproken partij overheen wordt gespeeld. Even lijkt het te ontaarden in een puinhoop maar als puntje bij paaltje komt, klinkten alles logisch. Met de zwoele, Balthazar’esque stem van Jimmi Huenting die alles aan elkaar plakt. Een product van een muzikaal meesterbrein.
HET MOMENT:
De band heeft al een vrij onconventionele opstelling met frontman Jimmi Huenting die ook drummer is. Maar er is nog iets geks aan de hand. Met vijf man en een vrouw sterk is het een drukte van jewelste op Stage Three, Huenting legt het even uit: 'Wie heeft ons al vaker gezien?' Een luid gejuich volgt. 'Wow sick. Dan zal het jullie wel zijn opgevallen dat we twee extra bandleden hebben!’ Hij introduceert ze beiden en licht het verhaal van gitarist Danio even toe: ‘’Ik was op vakantie in Milaan en Danio werkte daar in een pizzeria. Ik kwam hem tegen tijdens zijn pauze terwijl hij gitaar aan het spelen was. Dat vond ik zo cool, dat ik ‘m maar mee heb genomen naar Nederland.’ Goed verhaal, lekker kort.
Volg Best Kept Secret op de voet met onze livestream en het dossier.