BKS17: De revolutie van Kelly Lee Owens laat nog even op zich wachten

Een van de leukste nieuwkomers dit jaar is Kelly Lee Owens: een zangeres uit Noord-Wales die stroperig trage, elektronische popliedjes maakt en debuteerde met hulp van Daniel Avery en Ghost Culture – die ze kent uit de platenzaken in Londen waar ze achter de toonbank stond. Hoe ziet dat er live uit? Nou, ze staat in haar eentje op het podium en tovert het allemaal uit een laptop, een sampler, een synthesizer en een stapel stemvervormers. 

Owens begint vandaag écht langzaam, met een freakfolk-achtig liedje met sitar-drone en vol ijle strijkpartijen, maar het lijkt erop alsof ze haar eigen liedjes vandaag op Best Kept Secret wat te traag vindt: ‘Kom op, Amsterdam!,' roept ze al wanneer ze halverwege haar prijsnummer ‘Lucid’ opschakelt en in haar glitterjurk over het podium zwiert. Maar het is pas vier uur ’s middags, het festival is net begonnen, en veel meer dan voorzichtig heupwiegen zit er nog niet in. Tijdens ‘Bird’ krijgt ze de verrassend volle Stage Three wel mee met een grommende diepe baslijn en, jawel, nu al een enthousiast flikkerende stroboscoop.

HET MOMENT:
‘Be the revolution!’, scandeert ze herhaaldelijk richting het einde van haar set – die veel te kort duurt. Er wordt al aardig gejuicht en de spanningsboog in haar set klopt – van schuifelen naar vuist-in-de-lucht-en-knallen – maar eigenlijk staat Owens vandaag te vroeg geprogrammeerd om écht aan de heupen te trekken. Met het ondergaande zonnetje en een eerste reeks biertjes in de mik – of weet je wat, rond elf uur ’s avonds in de X-Ray op Lowlands – zou ze wel degelijk een bescheiden dansvloerrevolutie teweeg kunnen brengen.

We hebben ook nog een interview met Kelly Lee Owens opgenomen, die kun je hier terugkijken. 'PH Harvey absolutely terrifies me.'

Volg Best Kept Secret op de voet met onze livestream en het dossier.