Album van de Week (2): Bad Bunny

Steevast staat reggaetonster Bad Bunny in de hoogste regionen van de meestgestreamde artiesten ter wereld (2020 t/m 2022 zelfs op 1!). Zo groot als de artiest zelf is, zo klein is de plek waar hij vandaan komt; Puerto Rico. Een eiland in de Caraïben met een bescheiden 3 miljoen inwoners. En daar is hij trots op. Met nieuw album Debí Tirar Más FOtos geeft de rapper eeuwenoude Puerto Ricaanse folkmuziek een nieuwe push. Opzwepende ritmes van plena, bomba en salsa smelten samen met hedendaagse reggaeton, perreo, trap en house. 

Het representen van Puerto Rico, ofwel ‘P fuckin’ R’, hoorden we al vaker terug in Bad Bunny’s repertoire. Zijn vorige album, het trappy Nadie Sabe Lo Que Va a Pasar Mañana, stond vol van Puerto Ricaanse slang en analogieën die zelfs Spaanstalige Latinos vaak niet begrijpen. Op zijn wereldwijde doorbraak album Un Verano Sin Ti releasede hij het nummer ‘El Apagón’ inclusief een documentaire om de sociaal-economische problemen van het eiland aan te kaarten. 

Op DeBÍ TiRAR MáS FOToS komt Bad Bunny met de track ‘LO QUE LE PASÓ A HAWAii’ wederom op voor de rechten van de oorspronkelijke eilandbewoners van Puerto Rico, dat nog altijd officieel territorium is van de Verenigde Staten. In het nummer zingt hij neerslachtig ‘No quiero que hagan contigo lo que pasó a Hawaii’ (ik wil niet dat ze met jou doen wat er is gebeurd met Hawaii). Ook Hawaii werd immers gekoloniseerd door de VS. Maar waar Hawaii werd verklaard tot vijftigste staat van Amerika, is Puerto Rico vooralsnog meer autonoom, als unincorporated territory van de VS. 

Die Puerto Ricaanse liefde horen we vooral ook terug in de muzikale productie van het album. De swingende salsa sounds op songs als ‘BAILE INoLVIDABLE’ zijn bijvoorbeeld ingespeeld door jongeren van een Puerto Ricaanse muziekschool. En op ‘CAFé CON RON’ schittert de plena groep Los Pleneros de la Cresta met hun percussie en samenzang, met daaroverheen Bad Bunny’s vocalen hoog in de mix. Met de openingstrack ‘NUEVaYoL’ komt de mengelmoes van stijlen al helemaal tot uiting. Het nummer start met een ode aan Puerto Ricaanse salsa uit de jaren zeventig, maar zet vervolgens die klassieke reggaeton en dembow beat in die je culo wel kan gebruiken - om dan met smerige synths en vieze rap af te sluiten. Benito op z’n best.

Het album komt ten einde met het dramatische, swingende ‘La MuDANZA’, vol Caribische blazers en ritmes, waar hij verklaart: ‘Hier ga ik niet weg.’ En gelijk heeft ie. Als het eiland maar een beetje is zoals het op Benito’s album klinkt, zouden wij het ook wel weten.