Tweede editie Fluid Frequencies in OASE

Op donderdagavond vond in OASE een ligconcert plaats: Fluid Frequencies, een samenspel van geluid en beeld dat je meevoert naar de stad en natuur van Teheran.

In de kantine van OASE druppelt het vol met gasten die bepakt zijn met een soort kampeeruitrusting. Na een gezellig drankje rolt iedereen zijn matjes uit en maken vrienden, stelletjes, en solo-bezoekers zich comfortabel met dekens en kussens op de harde vloer van de venue. Het publiek ligt als een halve maan rondom de artiesten. Aan het plafond hangen schermen met visuals van de natuur en stedelijke omgeving van Teheran. De beelden zijn gemaakt door Meshkat Talebi en worden live bewerkt door Jane Bergkotte, wat een bijzondere, extra laag geeft aan dit concert.

De muziek wordt verzorgd door Olivier Tersptra, ook wel bekend als Oliv Oliv: een Rotterdamse muziekproducer, componist, en performer. In Fluid Frequencies laat hij nummers van zijn nieuwe album Tehran Mountains horen. Het is een mix van techno, ambient, en wereldmuziek. Hierbij gebruikt hij synths, omgevingsgeluiden, en Oosterse instrumenten en brengt hij ze samen tot een uniek, hypnotiserend geluid.

Het trio opent met het nummer ‘Remember my Name’ waarbij voetstappen op een kiezelachtige ondergrond te horen zijn. Dit wordt vervolgens gecombineerd met artistieke visuals van een persoon die aan het wandelen is door de Iraanse natuur. Ghazale Moqanaki is een Iraanse muzikant en speelt live de santur, een instrument van Iraanse cultuur met 72 snaren die met kleine hamertjes bespeelt worden en zo een etherische, resonerende klank geven. Het is een kenmerkend geluid wat ergens tussen een harp en een xylofoon lijkt te zweven.

Een ligconcert is een bijzondere ervaring en heel anders dan een normaal concert. Waar je bij een staand optreden vaak fysiek beweegt, beweeg je bij een ligconcert mentaal. In plaats van opzwepend, werkt dit concert verlichtend en ontspannend, bijna meditatief. Je voelt je als een kat die op de piano ligt. Het brein krijgt de ruimte om de muziek beter binnen te laten komen en er volledig in op te gaan.

De combinatie van de muziek, beelden, en de warme klanken van de santur brengen je mentaal naar Iran en geven het concert een diepere, dromerige, bijna filmische dimensie. Het optreden duurt iets langer dan een uur, maar voelde hierdoor als tien minuten. Na afloop rekt iedereen zich even goed uit en worden de matjes weer opgerold. Een bijzondere, zintuiglijke ervaring die verder reikt dan een normaal concert.