TEMKO verkent nieuwe universa van ritme en klank

Na het groots opgezette spektakel ‘Darkness Rises’, een multimediaal project dat, op enig moment zelfs met hulp van (een gedeelte van) een symfonieorkest, de indrukwekkende ruimtereis van NASA-satelliet ‘Pioneer 10’ op aanschouwelijke wijze tot leven bracht, was het afwachten waar het gezelschap rond componist/gitarist Aart Strootman nu mee op de proppen zou komen. Aan die spannende periode komt deze woensdagavond een einde, want er is een nieuw muziekstuk, wederom een suite die onze aandacht richt op het heelal, al is die deze keer dan wat bescheidener van opzet, zowel thematisch als qua muzikale bezetting: Slechts bijgestaan door bassist Fred Jacobsson en percussionist Ramon Lormans neemt Strootman ons nu mee naar het dichtstbijzijnde maar toch voor de romantische ziel zo inspirerende hemellichaam, de maan, in het toepasselijk getitelde werk ‘Lunar’.

Toegegeven, TEMKO mag dan zijn teruggebracht tot een driemanschap, het Paradoxpodium staat nog steeds vol, mede dankzij zelfgemaakte instrumenten met intrigerende namen als ‘sub-le-noir’ en ‘nocturnal blue tiles’. Op het uur U betreden de drie heren stemmig-ingetogen de planken, om pas na enige momenten stilte in de verduisterde en muisstille zaal, die enigszins wordt opgelicht door het beeld van een telkens wassende en dan weer afnemende maan, enkele zacht-mechanische tonen te laten weerklinken, waaruit zich langzaam een complex maar zeer verstild ritmisch samenspel van bas en percussie losmaakt. Pas na een hele poos valt Aart in met enkele voorzichtige gitaartokkels, waarna gaandeweg ook het mysterieuze, diep resonerende instrument rechtsvoor op het podium in gebruik wordt genomen, eerst door Strootman, later ook door Lormans, terwijl Jakobsson zijn bas af en toe met een strijkstok beroert. De sfeer die wordt opgeroepen is enigmatisch en onaards, niet in de laatste plaats omdat de kil en anorganisch aandoende ritmiek een beeld oproept van een wereld waarin de mens geen rol speelt. Naarmate het stuk vordert, maakt het meditatieve aspect van de muziek steeds meer plaats voor ingenieuze ritmische patronen, die het geheel onverwacht pakkend afronden. Dit was een geestverruimende maanreis die nieuwsgierig maakt naar de verdere ontwikkeling van dit gezelschap.

(foto’s door Herman Stehouwer)