Paaspop 2025: Ramkot herpakt zich en walst over volle Shelter heen
Van bijna afhaken naar totale overgave: Vlamingen schakelen slim en eindigen met een mokerslag
Wie aan Ramkot denkt, denkt aan een drietal Vlamingen dat op z’n Royal Blood’s de tent afbreekt met een muur van geluid. Niet per se aan een ingetogen keyboardintro, zonder drums of scheurende gitaar. Maar laat dat nu precies zijn hoe de set vanavond begint. Terwijl de eerste mensen de afgeladen Shelter voorzichtig proberen te verlaten, schieten de spots aan en slaat de vertrouwde wall of sound zonder genade in het gezicht.
Deze Belgen zijn er door de jaren heen in geslaagd om rockmuziek terug te brengen naar de essentie: een gitaar, een bas en een drumstel. En als je de bas zó hoog in de mix kunt gooien zonder dat het een onluisterbare brei wordt, dan heb je de formule gewoon uitgespeeld.
Toch ligt bij dit soort herrie altijd het risico op de loer dat het eentonig wordt en de aandacht verslapt. Halverwege de set, wanneer de Gentenaren een tweetal rustigere nummers inzetten, gebeurt dat ook bijna. Waar het vooraf nog duwen en trekken is voor een plekje op de vloer, heb je ineens ruimte om je armen te bewegen en zowaar een slok van je bier te nemen.
De oplossing? Heel hard roepen dat dit het allerlaatste rustige nummer was, en daarna als een stoomwals over alles en iedereen heenrazen. Het tempo gaat omlaag, maar de intensiteit vervijfvoudigt. Trage, logge akkoorden vullen de tent met een stroperige atmosfeer waarin iedereen verstrikt raakt. En als aan het eind alle schuiven nog één keer vol open worden gegooid, ontploft de zaal alsnog. Diezelfde zaal die een kwartier eerder nog serieus overwoog naar huis te gaan.