ESNS20: Gedreven Queen’s Pleasure zet Engelse snotneus op
Nieuwe Amsterdamse gitaarband is ode aan de Union Jack
Het Amsterdamse Queen’s Pleasure heeft nog maar twee tracks uitgebracht die ieder zijn gedoopt in Angelsaksische liefde. En exact die liefde slepen ze ook het podium op. Er zitten zegeningen van Pete Doherty in, van Arctic Monkeys en van de voorbeelden van deze twee. De gitaarsongs hebben genoeg afslagen in tempo en intensiteit. Queen’s Pleasure doet niet aan variaties op hetzelfde lied.
Die Arctic Monkeys stonden in ’t begin stokstijf te spelen. Queen’s Pleasure ook?
Allesbehalve. Wat dat betreft zitten ze meer aan de Libertines-kant. De bassist komt eerst het podium, poseert om gezien te worden. Maar al snel trekt Jurre Otto in colbertjasje de meeste aandacht naar zich toe. Met de handen op de rug de teksten declameren, buigend over de microfoon die te laag op de standaard staat. Bezeten, gulzig.
En meer dan die twee tracks mag ik hopen?
Het is iets eerder afgelopen, dat wel. En die Clash-cover moet meteen van de setlist, dat is als Editors die Interpol gaat coveren. Moet je niet doen. Maar er is al voldoende sterk materiaal. Soms slepend, soms met de vuist in de lucht zoals bij ‘Big Boys Loan’ met een dikke gitaarlaag. Het lijkt allemaal dusdanig regelrecht uit Engeland afkomstig dat het vervreemdend klinkt als de bandleden het publiek tussendoor in het Nederlands aanspreken. Maar het is muzikaal ook origineel genoeg allemaal. Getekend op Excelsior. Klaar om een goed jaar te beleven.
Meer over Eurosonic Noorderslag in ons dossier.