Op Klomppop gaat het hard, gretig en zonder schroom. De vrijdagavond bewijst dat rock, punk en metal allang niet meer in zwart-wit denken: het is kleurrijk, energiek, dansbaar en vaak ronduit bizar. Van de Britpop-knipogen van Bunker tot de benzine-overgoten chaos van Arson en BUG: wie dacht dat gitaarmuziek oubollig is, heeft nog nooit een lichtmast beklommen met een shotje in de hand. Moshpits, meezingers, slangenbezweerder-solo’s en een drumstel dat in de fik vliegt – welkom op de vrijdag van Klomppop. Strap in.

Terwijl de jury nog overlegt wie de winnaar gaat worden van de Spectra bandcompetitie (Unchained!) start de band Bunker uit Bergen op Zoom op de mainstage. Catchy songs, met een knipoog naar Britse bands uit de jaren ’90. Bunker opent met ‘Queen Cuisine,’ van de gelijknamige EP uit 2024, een mooi visitekaartje van de krachtige eigen sound. Lekkere rock, geniet ook het publiek, maar meezingen komt er nog niet echt van, zo aan het begin van de avond. Klomppop krijgt alvast ‘You & me’ te horen, een nieuw nummer. Samples rijgen de nummers aan elkaar, zo begint ‘Nice to meet you’ met het geluid van een autorit. Lekker gitaarwerk en strakke drumsalvo’s maken er een mooi pakketje van. Prachtige gitaarsolo’s in ‘The Remedy’ sluiten het optreden af. Mooi om de mainstage mee te starten en nog zoveel moois te gaan, concludeert presentator Mark Rijk terecht.  “Lekker in ’t zunnetje,” geniet het publiek van de avondzon ondertussen.

Na de Spectra prijsuitreiking barst het los op het Spectra podium met Bongloard. Zanger/gitarist Jannes van Kaam denkt glimlachend terug aan de bandcamp competities waaraan hij zelf meedeed. “Da da da,” klinkt het als opzwepend intro. De energie spettert er weer vanaf. “Unchained is vet,” moet drummer Jan van Asch tussendoor nog even kwijt. “Dat hebben ze niet in Utrecht.” ‘Get fucked’ komt langs, waarbij de band recent een clip maakte in Gebouw-T. Losjes zwierend en zwaaiend met zijn gitaar staat Jannes van Kaam op het podium, terwijl hij alles eruit wringt.  ‘Nothing to lose’ dan en ‘I want it now’ – met vette solo’s die doen denken aan de muziek van een slangenbezweerder. Bij ‘Do You Think You’re Ready – van het gelijknamige album, met zijn sirene-achtige gitaarloopjes heeft gitaargod Jannes de zaal plat, om dan vervolgens nog eens te versnellen.

Op de mainstage maakt Wodan Boys uit Den Haag er een feest van. Stoere rock met melodieuze uitbarstingen. “Dit gaat heel goed,” stelt zanger-gitarist Mikkie B Wessels vast, na ‘Thundergloves.’ Het voelt als een vriendenfeestje met veel testeron, zweet en natuurlijk meezingen en in die heerlijke moshpit springen. Vanavond veel nummers van het recente debuutalbum Godspeed A Go Go, afgewisseld met eerder werk. “Jullie denken zeker dat ik DJ Jean ben,” grapt Mikkie bij ‘Karaoke Rockstar.’ Bassist Timo Prins pakt zijn momenten, frontaal vooraan. Na ‘Flying solo’ gaan we steeds harder. “Dit was het zachte blok.” Dat valt nog best mee met ‘Slam it like Djokovic’ waarin Thomas van der Want en Mikkie B Wessels afwisselend zingen. De grootste fans in het publiek krijgen vervolgens een Wodan Boys sjaal toegegooid- jaloezie alom.  ‘Geezer Glamour Danger’ is een bijzonder intermezzo met een discoknipoog. Via ‘Bells’ en ander eerder werk gaat het naar de onvermijdelijke afsluiter: ‘Wodan Boys.’ Want dat zijn ze hier op Klomppop: één grote familie.

Qua ontregeling gaan we dan nog een tandje harder: in de Spectratent staat de Gentse band Arson: tijd voor een vuurtje op het podium en in de zaal: letterlijk en figuurlijk. Niets is misleidender dan de fifties outfits van de bandleden en de oubollige schemerlampen op het podium. We gaan helemaal los vanavond. Zanger Jeroen Vranken is van de publieksparticipatie: een dienblad met shotjes gaat rond en later zelfs een hele fles en “Dien bar hier, die is van u.” Publiek én zanger klimmen in de lichtmasten om des te beter te kunnen crowdsurfen en dat loopt goed af. “Awel, er gaat weleens iets fout, met het is hun eigen keuze,” verklaart Vranken achteraf. De totale anarchie maakt dat de aandacht zich niet per se richt op de teksten, maar dat de muziek een mengeling is van punk, metal en rock ‘on speed’ wordt wel duidelijk. Tussen de nummers door jazz samples. En ja, ‘fire’ is het leidmotief in de teksten. Het slotnummer ‘Troublemaker’ eindigt dan ook met een drumstel in vlammen. Letterlijk.

Op de mainstage brengt Raven van Dorst met DOOL nummers van haar nieuwste album ‘Shape of fluidity,’ afgewisseld met werk van oudere albums “voor de fans.” Het is Ravens eerste keer op Klomppop en dat bevalt gelijk goed. “Hosternokke” proeft ze de Zeeuwse taal. Het publiek geniet, maar is eerder in zichzelf gekeerd dan uitbundig, ondanks aanmoediging van Raven. “Zééland!!” Melancholische en donkere nummers wisselen elkaar af. Nu eens prachtige vocalen, progrock, dan weer rauwe stonerachtige randjes, niet in een hokje te vangen. Opstijgende melodielijnen met prachtige gitaarpartijen, zoals in ‘Hermagorgon’ en dan weer lekker headbangers. Er wordt meegezongen en het publiek is ook ‘mee.’ En nee, dat er twee nieuwkomers in de ritmesectie zaten, dat merkten we geen moment. Na zo’n trip is het schakelen en een grote sprong naar wat ons nog te wachten staat in de Spectratent.

Want daar treffen we BUG: één grote energieke chaos. Een combinatie van hiphop, punk en The Prodigyachtige extase. We zijn insecten, we zijn dieren en we moeten terug de grot in, is de boodschap. “Wie is hier een lastpak? Wie heeft er weleens iets gedaan wat niet mocht?” Nou, iedereen wel toch. Roken op het podium en in de zaal bijvoorbeeld.  “Radicaal illegaal” haakt in en op de bijbehorende moshpit kon je wachten. “Je gedachtegang is een mijnenveld,” krijgen we aansluitend te horen. Ondertussen kruipt performance artist Straatkat met minimale kleding aan en uitgerust met plexiglas stilettohakken over het podium. Ze krijgt een ketting omgelegd. ‘Energievampieren’ is een hardstylenummer, dus we moeten ook nog even hakken. Het is één grote rave en het is een wonder dat de Spectratent er uiteindelijk nog staat, na Arson én BUG.