Op de parkeerplaats van het oefenhonk in Kappellenbrug laat zanger Danny Esseling via zijn autoradio het resultaat horen op mp3. Bijna twee jaar noeste arbeid klinkt uit de speakers. Hij glimlacht van oor tot oor bij elk nummer. “We willen het helemaal perfect hebben, geen half werk. Dat is gelukt.” Het voorstelrondje met de ambitieuze vriendengroep gebeurt in een ontspannen sfeer. Er wordt veel gelachen en gedold maar als het over de muziek gaat is men serieus en gedreven. “Alle details zijn in het album gestopt. We willen dat het klinkt zoals wij het in gedachten hebben en hadden. Dat kost tijd. Veel tijd zijn we achter gekomen,” gaat hij bevlogen verder. De vijf hebben zichzelf geen deadline opgelegd en dat is maar goed ook, vinden ze zelf. “Er moet een dikke punt op de i anders zijn we niet tevreden.”
Zo trots als een pauw zijn ze. De bandleden van het uit Hulst afkomstige Altobelli. Hun eerste LP ‘The Needle’ is af en is geworden zoals ze het altijd voor ogen hebben gehad. Het vijftal heeft de laatste 24 maanden in alle rust en stilte gewerkt aan deze eersteling. Zaterdag vindt de officiële release plaats en treedt de band voor het eerst echt naar buiten. De reis kan beginnen.
Eigen werk
Het is allemaal begonnen met jamsessies op donderdagavond. Toch al dé avond dat de vrienden hun momentje hadden. Tussen alle drukke schema’s en gezinsverplichtingen door werd tijd gemaakt voor elkaar, een biertje, en veel muziek. Eerst in de kroeg, later zelf spelen, jammen en relaxen in het oefenhok. Daar zijn de eerste noten voor de eigen nummers ook geschreven. Want dat de nieuwe band geen coverformatie zou worden stond wel vast. “Als we nummers spelen, dan zijn het onze eigen nummers,” lacht Esseling. “Dat wisten we vanaf het begin. Ik kan ook niet iets van iemand anders zingen. Die tekst heb ik niet geschreven. Ik ken het verhaal niet en kan me er dus niet volledig in onderdompelen.” Esseling wil graag iets vertellen met zijn teksten. De luistaar mee op reis nemen in het Altobelli-universum. Wie de beeldspraak van hem kent of kan begrijpen, leert de Zeeuws-Vlaming vanzelf kennen. Zo gaat ‘Rainbow’ over de schoonheid van kinderen maken en opvoeden. “We zijn allemaal ouders en weten dus hoe mooi het is om kinderen te hebben.” ‘Flying C’ verhaalt dan weer over drugsgebruik. “Niet dat we zelf verslaafd zijn hoor,” haast hij zich te zeggen. “Alleen aan koffie en sigaretten!” lacht drummer Davey Smet er achteraan.
“Wisten wij veel van die voetballer, erg verrassend dat hij ook zo heet.”
Naald
Wie Altobelli intikt op Google krijgt niet als eerste de band uit Hulst in de zoekresultaten maar wel de Italiaanse voetballer Alessandro Altobelli. Een speler die in de jaren tachtig uitkwam voor Serie-A club Internationale uit Milaan. Deze sporter was graatmager en had daarom als bijnaam ‘The Needle’, De Naald. “Wisten wij veel van die voetballer, erg verrassend dat hij ook zo heet,” grinnikt de frontman “Maar omdat hij The Needle genoemd werd en wij onze plaat alleen uitbrengen op vinyl, leek ons dat wel een mooie albumtitel. Want zonder naald geen vinyl natuurlijk!” Dat de groep houdt van beeldspraak blijkt volgens Esseling wel uit de albumhoes, gemaakt door bassist Wouter Mahu. Hier zijn allerlei elementen uit de liedjes als beeld in verwerkt. Bijvoorbeeld een voetbalveld als verwijzing naar de Italiaanse speler. “De humor zit er overal in verweven, dat leek ons wel een leuk plan. Een hoes als zoekplaatje. Of eigenlijk is het hele album een zoekplaatje, want er zitten overal easter eggs in verstopt, ook in de opnames. Wie ze allemaal vindt mag mij bellen. Dan wacht er een grote beloning.”
Het ontstaan van de bandnaam van de groep uit Oost-Zeeuws-Vlaanderen heeft ook niets van doen met voetbal maar kent wel een Italiaans tintje. De samenstelling van Alto (alternatief) en Belli (Bellisimo) geeft volgens de groep goed weer welke muziek de luisteraar kan verwachten. Mooie alternatieve, maar melodieuze songs. Of zoals Esseling het in een woord samenvat: Postpop. “De grote gemene deler is de post-rockscene. Bands als 'Mogwai' en 'Explosions In The Sky.' In onze liedjes is ook niet alles coupletje refreintje, er is ruimte voor muzikale vrijheden. Die ruimte wordt zeker in de oefenruimte genomen, maar dat is juist super mooi. Zo is onze reis ook ontstaan, door te experimenteren, dat zullen we altijd wel blijven doen denk ik. Maar omdat post-rock eigenlijk instrumentaal is en onze muziek dat niet is, betitel ik het als post-pop.”
Single
Wie op een donderdagavond de oefenruimte inloopt vindt zeker geen band die alleen oog heeft voor de nummers of een hele avond zit te freaken. Al gebeurd dat soms wel, zeker in het proces van nummers maken. “Tijdens onze reis en met het opnemen krijg je vaak de meest waanzinnige ideeën. Zit je de hele avond aan snoertjes te trekken en te pielen om dingen uit te proberen. Is er weer een repetitie voorbij.” Het was tijdens de opnames ook wennen zo vindt de band. “Je komt jezelf wel echt tegen tijdens een opnameproces. Wij spelen veel op gevoel, dat werkt goed, maar in de studio werk je met clicktrack. Dat is toch behoorlijk anders en dan klopt het gevoel niet meer, en dat is juist wel wat er in de liedjes moet: emotie en gevoel.”
Iets wat zeker terug komt in het nummer ‘Trees.’ Het lied vertelt het verhaal van iemand die uit het leven stapt. “Dit is echt zo’n nummer wat in no-time klaar was. Alles pakte goed uit en iedereen wist direct hoe het moest gaan klinken. Het is helemaal niet zo’n ingewikkeld nummer, maar het heeft gewoon niet meer nodig.” Het vijftal bombardeerde de track tot single om eens te peilen hoe de reacties op hun muziek zouden zijn. Het nummer kwam tot verbazing van de band nieuw binnen in de Zeeuwse Top 40. “Op nummer 23 ook gewoon zoiets,” vertelt een verbaasde Jeska Buhmann (gitaar). “Dat hadden we echt nooit gedacht.” Ook op Facebook en andere sociale media doet ‘Trees’ het goed en zijn de reacties lovend. Toch laat de band zich niet onder druk zetten en plant de release-show in de herfst om zo alles tot in de puntjes te kunnen verzorgen. Zo komt de plaat uit in een oplage van tweehonderdvijftig stuks, Honderd in drie kleuren vinyl en honderdvijftig in twee kleuren. De website (gemaakt door gitarist Willem Schroers) sluit precies aan op het album en de zienswijze van de band. De laatste voorbereidingen voor de release-show zijn getroffen, aan alle kleine dingen zijn gedacht.
“Onze reis kan beginnen, we zijn er klaar voor,” klinkt het vastberaden. De band hoopt ook landelijke bekendheid te krijgen met het album. Misschien een keer in Groningen op het podium staan tijdens Eurosonic/Noorderslag of mee te doen aan de Popronde. “We hebben een product waar we super trots op zijn en helemaal achter staan. Het is echt ons kindje. Het zou toch super mooi als andere mensen geraakt worden door onze muziek?” Zaterdag is in de Protestantse Kerk in hun thuisstad Hulst de Altobelli-vuurdoop. Dan begint de muzikale reis pas echt en kunnen liefhebbers ‘The Needle’ ook echt mee naar huis nemen. De mp3-versie van het album blijft ook bestaan, want bij de LP zit een downloadcode. Zo kan je de band die op reis is, meenemen onderweg. Hoe mooi is dat.
Altobelli release-show 'The Needle'
Zaterdag 7 oktober
19:30 uur, Protestantse kerk, Hulst