Anne Soldaat en Yorick van Norden delen een fascinatie voor de ‘gouden eeuw’ van de popmuziek, en hebben samen een veelzijdige verzameling liedjes bij elkaar gesprokkeld die niet iedereen vanzelfsprekend kent. Ze brengen een ode aan de helden die nooit de erkenning hebben gekregen die ze verdienen. Al snel blijkt dat ze dit ideaal ook daadwerkelijk waar maken. Zonder enig onnodig sentiment laten ze de gouden liedjes tot leven komen. Ze hebben ook behoorlijk wat te vertellen: met boeiende, en in de meeste gevallen tragische verhalen over iedere vergeten held weten ze het publiek te intrigeren. We kunnen foto’s van de artiesten bekijken op het projectiescherm dat op het podium staat, waarmee de verhalen en muziek nog dichterbij komen.
Het mooie is dat Soldaat en Van Norden alle liedjes tot hun recht laten komen. Ze zijn met z’n tweeën, dus klinken veel nummers anders dan de originelen, maar nog steeds weten ze de liedjes zó te spelen dat de schoonheid en het gevoel het publiek bereikt. Ze weten het publiek te overtuigen van hun passie: de Unsing Heroes zijn ook echt Heroes. En inderdaad, het publiek is razend enthousiast. In het goed gevulde zaaltje klinken zuchten van herkenning, maar wordt er ook met veel aandacht geluisterd naar nog onontdekte pareltjes.