Spectra staat weer voor de deur! Op de dag dat Amerika zijn nieuwe president inwijdt die de grootste haat/liefde-verhouding heeft met zijn publiek, opent De Klomp zijn deuren voor de traditionele herrie-avond. Een beter geluid had er niet uit voort kunnen vloeien.

Het begint bijna traditie te worden: Bryan Noteboom doet weer mee met Spectra. Bijna elk jaar doet Bryan al mee en vormt nu samen met Jeroen Hillebrand de band Descent Into Naught. Deze band is een overblijfsel van wat eerst nog Hollow Familiar was. Dat beetje Hollow Familiar is nog te herkennen in de muziek: Traagheid die de muziek overeind houd en gebrul die nog die extra klap geeft. En dan de houthakkende drums van Hillebrand die niet het beste zijn voor hen zonder oordoppen. Na één nummer zit het optreden er al op, maar “Anders gaan we lekker jammen, boeie!” geeft het optreden de punch die het nodig had. De traagheid, brullen en houthakkende drums blijven, maar nu is het de explosieve opbouw die Decent Into Naught nodig had om echt te overtuigen van het talent dat in de band zit.

Stockholme Syndrome presenteert zich vervolgens als ‘vijfkoppige hardrockformatie met wat gekke priegeltjes’, maar is eigenlijk gewoon een hardrock/punkband. De instrumentale kant van de band is de hardrock die vooral de kracht van herhaling goed in de handen heeft. De zang van Daan Buckley is de punkkant van de band. Zijn stem heeft een verbazingwekkend goed Brits accent en de juiste woede in zich. Wat echter nog mist bij de band is dat de vlam op het podium zich richting het publiek weet te schieten.

The Unknown Children zijn terug, dit keer met zowel een tour als een ep ‘Barcode’. Waar de punkband vorig jaar nog leek op een lolletje dat niet lang stand zou houden, is de band nu echt een band geworden waar niet omheen valt te draaien. De vier jongens zijn op het podium stuk voor stuk een hoop ongeleide projectielen, en spelen bijna alleen maar nieuwe nummers op ‘Unicorn Porn’ na dan. Zo nu en dan komt de lollige kant iets te veel naar voren, maar in het optreden zelf zijn ze doodserieus geworden.

De special act van de avond is Blackbriar. De gothicrockband houdt de Klomp in zijn greep met pakkende melodieën en goede zang al lukt het de band niet hun hele set lang. De variatie in de nummers is niet altijd even aanwezig en de set kakt vaak in. Ondanks dat is het vooral de stem van Zora Cock die staat als een huis. 


Als het muzikale geweld is gaan liggen, worden de winnaars van de avond bekend gemaakt. The Unknown Children hebben de jury weten te overtuigen en mogen zich op de finale tijdens Klomppop weer laten zien. Stockholme Syndrome wist vooral de harten van het publiek te winnen, en maakt hiermee nog kans op een plek tijdens de finale.