Bij binnenkomst staan de zangeres, Carol van Dyk, en de leadgitarist, Peter Visser, al een bescheiden akoestische set te spelen in de foyer. Na afloop van dit voorproefje druppelt het publiek langzaam binnen en na een klein half uurtje wachten wordt de avond officieel gestart door de zangeres Tamara Woestenburg en haar broer. Hoewel ze een betoverend mooie stem heeft, is het als voorprogramma voor een rockgroep niet de beste keuze. Met haar kalmerende melodieën had het waarschijnlijk beter gewerkt als een aftershow. Zelfs een energiek onderwerp als de New York subway weet ze maar met weinig enthousiasme over te brengen (de haltes worden zelfs gefluisterd).
Gelukkig weet Bettie Serveert het in slaap gesuste publiek bij het eerste nummer al weer enthousiast te maken. Na een paar noten staat het grootste gedeelte van het publiek al vrolijk mee te dansen. Hier staat een band met een positieve stagepresence, waarvan het overduidelijk is dat ze al 25 jaar samen muziek maken. Het samenspel dat zij laten zien is niet iets dat zomaar ontstaat. Het publiek geniet dan ook duidelijk van het optreden. De avond staat natuurlijk in het teken van het nieuwe album dat Bettie Serveert afgelopen oktober uitbracht. Er worden veel nummers van dit album gespeeld, waaronder de single ‘Damaged Good’, maar ook oude nummers passeren de revue. Wanneer Bettie Serveert start met het spelen van hun allereerste hit ‘Tomboy’ reageert het publiek enthousiast, waarschijnlijk door het nostalgische gevoel dat het oproept. Dit is ook wel passend voor de avond, de band tourt ten slotte om hun 25-jarige bestaan te vieren. Voor iedereen die bekend is met de band en nog graag een ‘trip down memory lane’ wil maken, is het zeker een aanrader om één van de komende concerten in Nederland bij te wonen. Voor iedereen die de band nog niet kent trouwens ook.