Een wild avondje De Piek met een puik programma bleek vrijdagavond wat minder te zijn dan verwacht. St. Tropez stond met Bartek in De Piek, Vlissingen. 3voor12Zeeland was er bij en deed dit verslag.

Voorprogramma Bartek knalt de avond open met een flinke pot nineties garage/noiserock. Het Amsterdamse trio slaat zich door een energieke set met scheurende riffs en strakke grooves. De afwisseling tussen catchy, dansbare nummers en ongenadig rammen zorgen ervoor dat Bartek een fijne band is om in de gaten te houden. Aan het eind van hun set zakt de set echter ongenadig in als de gitarist het gehad lijkt te hebben en nogal futloos de laatste akkoorden door zijn gitaar jaagt. 

St. Tropez stond vorig jaar nog op het Bellamyplein te spelen als Go Back To The Zoo (R.I.P.), nu staan ze om de hoek te spelen onder de nieuwe naam. Weg met de verplichte poptunes, weg met de grote naam, hallo gruizige punkrock of yachtpunk, zoals ze het zelf noemen. De vier gasten uit Nijmegen wisten opnieuw naam te maken en kunnen met de nieuwe band nu echt doen wat ze zelf willen. En dat doen ze niet onverdienstelijk: BBC Radio 1 nam de laatste single ‘Which Side Are You On’ op in hun playlist, SXSW 2017 staat op de agenda en meerdere festivals waren dit jaar al platgespeeld. Vanavond ging de band echter iets te hard.

De set begint met het uit losse stukken bestaande ‘Time’. De band staat dan volledig in het donker en speelt het nummer uit de losse pols met enkele stille momenten tussendoor. Of de band zich nu voor stukken improvisatie leent, is niet helemaal duidelijk, maar zodra de lichten aangaan trapt de band het gaspedaal in. Vrijwel alle nummers van de vorig jaar uitgebrachte debuut-ep (‘Cut Me Loose’, ‘Las Vegas’, ‘I Don't Wanna Fall In Love’) passeren de set en de band speelt ze dan ook met een hoop energie. Zanger/bassist Lars Kroon duikt al spelend het publiek in, springt op een versterker en vervolgens op de basdrum, terwijl de overige leden zich in het zweet spelen. Deze explosie van energie werkt aanstekelijk op het publiek, dat al voorzichtig begint goedkeurend met de hoofden knikt op de maat van de muziek. 

Maar wanneer de vijf nummers durende explosie er in no time doorheen is, kakt de set volledig in. Er komt te veel ruimte tussen de nummers, er is vrij vaak overleg op het podium over wat wel of niet gespeeld gaat worden en wanneer de akoestische gitaar op het podium zijn entree maakt, is de explosieve sfeer weer verdwenen. Later herpakt de band zich weer, maar de set is helaas niet lang genoeg om weer terug te keren in destructieve vormen. Zonde, want St. Tropez toont zich een betere band dat wat de band daarvoor was onder de oude naam.