Dat Go Back To The Zoo een flinke set heeft, is niet meer te ontkennen. Van alle drie de albums komen een hoop nummers aan bod, zoals ‘Weekend America’, ‘Beam Me Up’ en het hyperactieve ‘Hero Of Our Time’. De heren zijn in absolute topvorm, spelen strakke solo’s op ‘Head Up High’ en hebben een goede interactie met hun publiek. Zanger/gitarist Cas Hieltjes weet op de dag van de vrijheid ook nog een stevig statement te maken: “Ik vind het beschamend dat Mark Rutte het op dit podium over vrijheid had, terwijl we vluchtelingen in dit land weigeren en zo dood laten gaan.” Een luid applaus en gejuich volgt.
Hierna is het alleen nog maar tijd om de bekendste nummers te knallen. ‘I’m The Night (See You Later)’ zorgt voor het grootste meezingmoment, ‘(I Just Wanna) Milkshake’, brengt het Bellamypark aan het springen, maar de explosie komt pas echt met ‘Electric’. Go Back To The Zoo, ze zijn terug. Eigenlijk zijn ze nooit weggeweest, maar het is te lang geleden geweest dat we weer wat van ze hebben gezien. De grote stadiongeluiden van het tweede album ‘Shake A Wave’ zijn nog steeds relevant, het zomerse geluid van ‘Zoo’ is live nog beter dan op de plaat en ‘Benny Blisto’s ‘I’m The Night’ blijft nog wel een paar jaar een klassieker, ja, het is nu al als klassieker te rekenen. Welkom terug, Go Back To The Zoo.