#BFU17: Pink Oculus steelt de show
En neemt de eerste rij ook maar meteen mee
Soms een smooth jazzy synth met een bassynth waar je lekker in kan loungen, maar dat kan vijf seconden later ineens veranderen in een doordringende bas die dwars door je ingewanden snijdt. Dat is Pink Oculus. Ze stal net de show op de Sena Performers Stage, en ze gaf hem niet meer terug.
Pink Oculus kwam in 2013 met haar eerste nummer en liet ons sindsdien vol verlangen wachten op meer. En vorig jaar kwam dat ‘meer’ eindelijk in de vorm van een EP met maar liefst… vier nummers. Wat een anticlimax. Gelukkig heeft Pink Oculus al wel genoeg materiaal om een festivalset te vullen. Esperanza Denswil probeert rappend en zingend het publiek uit de tent te lokken. Dat lukt gedeeltelijk. Bij de voorste rij is het groot feest, maar bij de rest van het publiek lijkt het nog niet echt aan te slaan. Een “ey ey ey, laat maar horen dan!” van Denswil krijgt een grote stilte als antwoord. Zonde, en niet verdiend. Eén ding is namelijk zeker: Denswil weet hoe ze moet performen. Met haar lakleren hakken, blauwe kimono en een flinke dosis attitude trekt Queen D alle aandacht naar zich toe.
Naarmate het optreden vordert, ontdooit het publiek en is er soms zelfs een handjeklap te horen. Het uitgebrachte materiaal is goed, en voldoende om een festivalset te vullen. Maar Pink Oculus, mogen we alsjeblieft meer?
Meer foto's van BFU17? Zie ons fotoverslag!