Recensie: C.C.'S FECES - Bi-Polair

Zomaar uit het niets was daar opeens Bi-Polair, het debuutalbum van het nieuwe project C.C.’S FECES dat uitkwam op 17 juni. Geen aankondiging of promotie vooraf, geen hype – niets.  Een spontane, maar organisch klinkende samenwerking tussen leden van de Utrechtse garagerockbands Pizza Knife en Daisy Daisy met de Amerikaanse orgelpunkers van Archie and the Bunkers. Aan de basis ligt ook hier smerig rammelende garagerock met een snuif punk en dat orgeltje.Toch bewijzen ze in slechts twintig minuten dat je daarmee nog best veel kan variëren. Zo herinnert de echo en manier van spelen in de gitaarpartijen aan surfrock, en heeft de zang soms datzelfde maniakale tintje als The Cramps. Die vuilnisbakproductie doet daar trouwens meer dan eens aan terugdenken. Daarnaast zou het orgeltje zich prima thuis voelen bij moderne Australische garagebands als Terry en The UV Race, waar ook het luie tempo van de tracks bij aansluit. Bij songs die voor langere tijd een ritme vasthouden, zoals Ring Ring, The Laundry Song en het titelnummer, komen invloeden van postpunk en krautrock om de hoek kijken. Zoals gezegd: variatie genoeg op deze smerige en rauwe garageplaat. Een zeer toffe samenwerking en een leuke verrassing