DJ Spinvis draait platen in Nomono DJ Spinvis draait platen in Nomono

Dat Spinvis een extreem veelzijdige muzikant is, is geen nieuws. De afgelopen jaren kon je hem zien met band, met Saartje van Camp (de celliste uit zijn band), met Lucas Oldeman (de toetsenist uit zijn band), als componist bij de VR-installatie 8 Miljard Ikken, als zanger/mede-componist van een aantal nummers met Ploegendienst en als een van de mensen achter Theatergroep Neveldieren (die nu touren met MOM). En dan vergeten we vast nog van alles. Afgelopen weekend zagen we weer een andere kant van hem: die van DJ. Als DJ Spinvis draaide hij op uitnodiging van United Identities plaatjes in Luisterbar Nomono.

Dat roept misschien  de vraag op hoe hij dat allemaal doet. Wellicht is dit een van de redenen om te stoppen met optredens met zijn band. Maar dat is een ander verhaal. Op deze zondagavond nestelt DJ Spinvis zich achter de draaitafels en legt met een kopje gemberthee naast zich de eerste albums op. Na enkele nummers vertelt hij kort wat ongeveer de rode draad van de set zal worden: Nederlandstalig. Dat is inderdaad de kern van zijn dj-set maar we horen ook andere dingen langskomen zoals het Belgische Dead Man Ray ('Woods' van het album Trap, luistertip), Fela Kuti en Nico van de Velvet Underground, waarover Spinvis gepassioneerd vertelt.

Op sommige momenten tijdens de set geeft hij een toelichting op zijn keuzes. Zo horen we bijvoorbeeld over de Utrechtse punkscene uit de jaren 1978 - 1980, waarin hij als drummer van The Duds actief was. De muziek die daarbij hoort is van de vrouwelijke band The Nixe, te vinden op de verzamelaar Utreg Punx. Ook draait hij verschillende nummers van De Toekomst Laat Me Koud, een in 2023 op Excelsior Recordings verschenen verzamelalbum met Nederlandse new wave-bands uit de periode 1980 - 1985.

Ook eigentijdse Nederlandstalige acts komen langs, Safe Home, Roosbeef & Sun Sun Sun Orchestra, en, soms met meerdere nummers, zoals Fulco, en De Witte Kunst. Na een nummer van die laatste acts houdt hij een hartstochtelijk pleidooi voor Nederlandse en Belgische muziek: “Ik vind het geweldig! De tragiek van dit soort muziek is dat ...niemand kent het. Het komt niet op de radio, ze hebben geen zalen vol publiek en toch is het gewoon heel erg goed. En dat is niet alleen deze band, maar er zijn zoveel mensen in Nederland en in België die supergoede muziek maken. Maar het komt niet verder dan dit. Ik ben ervan overtuigd dat als mensen in de auto zijn of in het file of waar ze dan ook muziek luisteren, dat ze dit heel mooi zouden vinden. Dus het is in potentie voor een veel groter publiek eigenlijk.

United Identities' Bruno Rats, die Spinvis af en toe vragen stelt, geeft aan dat Spinvis hem vertelde dat indiemuziek tegelijkertijd niet kan bestaan zonder de grote popmachine. “Nee, dat is waar ja“, zegt Spinvis. “Je hebt de infrastructuur van zalen en labels en dat heb je wel nodig, dus je moet ook muzikanten hebben die veel verkopen. Als je alleen maar deze dingen zou doen (de acts die hij vanavond draait, red.), dan heb je geen industrie. Dan gaan alle zalen dicht. Dus natuurlijk heb je grote namen nodig. Dus dan vind ik het het sowieso dapper van mensen die toch maar door blijven gaan en hun eigen muziek maken.“ Hij vertelt ook dat muziek pas interessant is als je voelt dat het vanuit een innerlijke noodzaak komt, “van dit wil ik maken. Dan valt ook het idee weg of het goed is of niet. Het maakt niet uit of het goed is of niet. Je wil het maken. En als dat de eerste drive is, dan gebeurt er iets. In plaats van ik wil iets maken wat succesvol is of wat aan bepaalde regels voldoet of wat iedereen herkent als 'dit klinkt lekker'. Het hoeft niet lekker te klinken, het moet van jou zijn! Dat is een lange zoektocht naar wie je dan eigenlijk bent. Dus het duurt heel lang voordat je je handschrift hebt gevonden.“ Na deze hartekreet gaat hij verder met iets uit zijn eigen discografie: een nummer van Spinvis Combo & Vinkenoog, dat daar eigenlijk een perfect voorbeeld van is.

Spinvis eindigt de avond met een 80 jaar oude lakplaat die hij van zijn vader heeft gekregen en ooit nog van zijn opa is geweest. Wat erop staat weet hij niet en of de plaat überhaupt afgespeeld kan worden is van tevoren ook niet duidelijk, maar na wat gekraak horen we een gezellig Engels of Amerikaans liedje. Dat is ook een passend slot van de dj-set van een unieke muzikant op een voor Utrecht unieke plek. In de twee jaar van zijn bestaan heeft Luisterbar Nomono namelijk een hele eigen plek opgebouwd in het Utrechtse muzieklandschap. Van dj-sessies na het diner op de vrijdagavond, tot luistersessies met artiesten (zoals deze van Sef) of bijzondere albums, live-optredens en de Ultrajazz liveconcerten. Veel dingen die je nergens in Utrecht vindt, en sowieso niet samen op een plek. En Nomono was nog steeds groeiende. Aan die groei komt op deze plek echter een einde. Per 31 december moeten ze deze locatie namelijk verlaten en op dit moment is het de vraag of er ergens anders in Utrecht een doorstart gemaakt kan worden. Weet je iets waarvan je denkt dat het wellicht geschikt is, geef het door aan de eigenaren. En bezoek tot 31 december vooral nog een of meerdere van hun mooie evenementen.