Met een eigen headlineshow, haar tweede EP en groeiende media-aandacht, lijkt de weg open te liggen voor LOE. “De afgelopen maanden waren echt crazy”, zegt ze, terwijl ze terugblikt op Radio Veronica en op het Bevrijdingsfestival in Overijssel. Maar ze werpt ook een blik vooruit op de releaseshow en andere toekomstige optredens, zoals in EKKO als support voor puntjudith en tijdens de Popronde. Haar nummers vinden hun weg naar steeds meer oren.
LOE. loopt rond op het podium van de lege Pandora zaal. Rood en blauw gekleurde lichten — dezelfde kleuren als haar nieuwe EP Kersenbloed – vullen de ruimte waar donderdag de EP-release zal plaatsvinden. “Het is een veel grotere zaal, wat heel vet is, maar ook heel spannend.”
Een verlangen dat je de verkeerde kant op duwt
Kersenbloed, de nieuwe EP van de Utrechtse singer-songwriter Laura de Bruijn (24), voelt als een intieme verzameling van emoties. In zes tracks sleurt ze je mee door mentale mist, zoete vergissingen en het zoeken naar controle. De productie is gelaagd en dromerig, met scherpe randen. Of zoals Laura haar EP omschrijft: “Kersenbloed voelt als bittersweet. Je wordt ergens naartoe getrokken, maar je weet: dit gaat niet goed eindigen.”
Die spanning hangt direct boven de titeltrack. Het is zacht, maar er zit iets ongemakkelijks in. Een verlangen dat je de verkeerde kant op duwt. De dubbelheid loopt als een rode draad door de EP. Neem ‘De Stem van de Zee’: bijna sprookjesachtig maar met een bloedserieuze, klimaatactivistische ondertoon. “Eigenlijk gaat het erover dat niemand meer naar de zee of de natuur luistert”, vertelt Laura. “Het is een eenzijdig gesprek geworden.”
(tekst gaat verder onder de foto's)
©
Marilène Zeeman
©
Marilène Zeeman
©
Marilène Zeeman
Ik hoop dat voor de mensen die het nodig hebben het hun schaduwen kan troosten. En als je je er niet in herkent hoop ik dat je gewoon lekker hard danst!’
Een zwevend aquarium vol echo’s
In een ander nummer, ‘Stad verdoofd’, raakt Laura een gevoel dat velen zullen herkennen: het kwijt zijn van je stad. “Elke plek had een herinnering,” zegt ze. “Dus ik ben gaan wandelen. Ik dacht: ik haal ze op en ik neem ze mee terug. Zodat deze plekken weer van mij zijn.” ‘Vissenkom’ is het soort track waarbij je op een verlaten bushalte staat en je ineens afvraagt of je wel echt bestaat. Het nummer ademt dissociatie: “Alsof je in een droom leeft. Je praat wel, maar niets komt binnen.” De track voelt als een zwevend aquarium vol echo’s. Totaal anders dan ‘Zij Bepaalt’, waar Laura zingt over controleverlies en een zelfbeeld dat versplintert. “Alsof iemand anders jou bestuurt. Je kijkt in de spiegel, maar dat ben jij niet.”
De maan hangt boven alles. Zoals, in ‘Zilverzicht’. “Dat liedje vloeide gewoon uit mij”, zegt Laura. “Daarna dacht ik: wat heb ik eigenlijk geschreven? Soms schilder ik zelf zilveren randjes. Terwijl het gewoon rot is.” Kortom, Kersenbloed is een muzikale reis met dromerige teksten waar je, hoe langer je erover nadenkt, steeds meer begrijpt wat het voor jou betekent. Laura: “Ik hoop dat voor de mensen die het nodig hebben het hun schaduwen kan troosten. En als je je er niet in herkent hoop ik dat je gewoon lekker hard danst!”
(tekst gaat verder onder de foto's)
©
Marilène Zeeman
©
Marilène Zeeman
Headliner LOE.
LOE. stond al eens in TivoliVredenburg, maar nooit zoals nu. “Voor mijn afstudeerproject mocht ik mijn show doen in Cloud Nine”, vertelt ze. “Dat voelde als mijn eerste grote show, maar toen was het mij gewoon gegund. Nu is het echt onze eigen show.” En die headlineshow gaat hard: in no time is de zaal uitverkocht. “Ik kreeg ineens allemaal berichtjes van mensen die zeiden: ‘Ik zie overal reclame voor jou op Instagram’”, lacht LOE. “Toen dacht ik: wow, wat gebeurt hier eigenlijk?”
Het succes bracht ook wel wat gedoe. “Ik had het totaal niet verwacht toen ik dat mailtje van Tivoli binnenkreeg: ‘Goed nieuws, het is uitverkocht!’ Ik was blij, maar dacht ook meteen: mijn opa en oma en mijn beste vrienden hebben nog geen kaartje. Niemand had dit zien aankomen.” Dus vroeg zij of er meer tickets vrij konden komen of misschien een extra show. En toen kwam het telefoontje: LOE. mag naar de grotere zaal, de Pandora. Van 150 naar 650 plekken — een hele grote stap. “Ik vroeg me af: gaan er wel genoeg mensen komen? Maar het voelt ook als een leuke challenge.”
En LOE. is klaar voor de Pandora deze week. Haar volgende droom staat al klaar: “De mainstage van Down The Rabbit Hole”, zegt ze al liggend op het podium, “het is een van de festivals waar ik graag naar terug ga door de fijne sfeer en dat wil ik anderen ook geven.” Want als iets duidelijk is, is het dit: bij LOE. mag het groots en magisch zijn.
Te zien: LOE. donderdag 22 mei 2025 @ TivoliVredenburg, Utrecht / vrijdag 6 juni @ EKKO, Utrecht / Popronde T.B.A.