Als Lola Cedès start, breekt ook meteen de zon door. De elektronische popmuziek van de Utrechtse band vloeit over het veld en de dromerige stem van Lola trekt langzaam een publiek richting het podium. De toeschouwers moeten nog even wakker worden maar langzaam beginnen voetjes te bewegen en hier en daar wordt meegezongen; duidelijk een groep fans van de opkomende band. Lola grijpt het nummer ‘Stiekem hoop ik’ om te delen hoe waardevol het is dat Utrecht samengekomen is om de vrijheid te vieren. Via dit nummer, over de hoop dat iemand je accepteert zoals je bent, neemt de band weer een energieke draai en klinken de gitaarsolo’s over het festivalveld.
Bevrijdingsfestivals zijn en blijven een apart soort festival. De diversiteit aan muzieksmaken, leeftijden en interesses maakt het een uitdaging om een programma neer te zetten dat past bij het festival. Ondanks dat het dit jaar qua financiering wederom nog even spannend was, is het toch weer gelukt om een programma neer te zetten in Park Transwijk.
Lola Cedès
©
Maarten de Leeuw
The Indien
Met een brandende vrijheidsfakkel naast het podium neemt The Indien het stokje over. Het terrein vult zich steeds verder met families op kleedjes, vriendengroepjes en natuurlijk fans van de band. De soepele bas, de stijgende temperatuur en de zon over het terrein, zorgen ervoor dat de tweede act op het hoofdpodium het veld voltrekt. Een mix van rock en indiepop klinkt ondertussen, waarbij de zang soms hoogtes haalt die doen denken aan Kate Bush. Een kleine anekdote komt tussendoor over de eerdere ervaringen van zangeres Rianne Walther op het bevrijdingsfestival: "Ik stond hier biertjes te tappen en dacht, als ik hier kan staan dan heb ik het gemaakt. Nog steeds heb ik geen cent op de rekening, maar ik sta er wel!"
©
Karlijn Scheen
$hirak
©
Maarten de Leeuw
Met Jack $hirak, bekend als producer van o.a. Ronnie Flex en Lil’ Kleine, krijgen we een selectie aan hitjes die binnen de eerste tien minuten een hossende menigte veroorzaakt. Het laat zien hoe breed bekend het werk van $hirak is binnen de Nederlandse Popscène. Een luide ‘UUUU’ klinkt over het veld als Utrecht tot de gezelligste stad wordt uitgeroepen, terwijl mensen op de schouders worden gehesen en konten heen weer schudden. “Hebben jullie zin in een feestje?" is een vraag die $hirak maar op één manier kan beantwoorden: met ‘drank en drugs’.
Rondé
Het festivalveld staat ondertussen vol en is klaar voor Rondé. De ambassadeurs van de vrijheid hebben een drukke speeldag en vlak voor de show wordt er nog snel koffie gescoord. Als dit geen voldoende energie geeft aan de op de Herman Brood Academie gevormde band, zal het luidkeels ‘UUUU’ wel helpen. De muziek van Rondé biedt moment van (relatieve) rust na de party van $hirak. De band heeft totaal geen moeite om het festival naar hun hand te zetten bij deze thuiswedstrijd. Voordat de ambassadeurs met de helikopter vertrekken voor het volgende concert in Haarlem, spelen ze nog ‘Hard To Say Goodbye’. Een laatste ‘UUUU’ klinkt door Park Transwijk en de band vertrekt.
Het 5 mei moment wordt aangegrepen om de vluchtelingen, de waarde van vrijheid, en de persoonlijke vrijheid die je hebt als burger. Onder luid gejuich stelt Envy Peru de basis van de vrijheid en acceptatie: ‘Ik ben wie ik ben’.
©
Karlijn Scheen
Sven Versteeg
Gigantisch plastic ballen vliegen door de lucht wanneer Sven Versteeg, compleet met band en achtergrondzangeressen, zijn eerste bevrijdingsfestival aftrapt. “Jullie zijn de eerste en ook gelijk de beste!”, schreeuwt hij terwijl het bier door de lucht vliegt en het hossen begint. Onder leiding van Sven verandert Park Transwijk in een feesttent zonder dak. Zelfs zonder de ballen die door het publiek heen vliegen zouden ‘die handjes’ ook in de lucht gaan op het ritme van de muziek.
©
Maarten de Leeuw
Maurino
©
Maarten de Leeuw
Benieuwd hoe wild en gek Utrecht kan gaan, zet Maurino een stevige latin set neer. Een dikke bas en reggaedrums zwepen het publiek op onder een intussen strakblauwe lucht. Hier en daar ontstaat zelfs een kleine moshpit. Het is misschien nog iets te koud voor Utrecht om helemaal los te gaan op de latinklanken van Maurino. Het zou ook kunnen dat het publiek de energie nog bewaard voor de volgende act op het Sena podium.
Flemming
Zodra Flemming opkomt is er luid gejuich en direct gaan de kelen los. ‘Utrecht stelt nooit teleur’ klinkt er van het podium, ‘UUUUU’ klinkt het vanaf het festivalveld terug. Van de Bosschenaar hebben we ondertussen de belofte dat hij een nummer zal schrijven voor het ‘mooie U’. Tot die tijd moeten we het doen met een bezoekje aan Amsterdam.
©
Maarten de Leeuw
Sera
©
Karlijn Scheen
Na het optreden van Flemming begint het veld een beetje leeg te lopen. Gelukkig weet Sera toch een deel van het publiek op het veld te houden met haar rauwe stem en zeroes-achtige sound. Het doet bijna denken aan Avril Lavigne, en laat ze nou na een paar nummers ook een cover van Avril inzetten. Richting het einde van haar set laat ze haar nieuwe single ‘Are You Sorry Now’ horen, een nummer dat ook erg doet denken aan de zeroes. Sera sluit af met haar hit ‘Head Held High’, waarbij het publiek luid meezingt.
Na Sera mochten de Utrechtse corpsstudenten hun viral-hit Lotje ook aan mensen buiten de studentikoze TikTok-bubbel laten horen. Ook in deze thuiswedstrijd kon een afsluitend ‘UUUU’ niet ontbreken. Daarna was het aan de dj’s van Only 10s om alle bezoekers met hun hits uit de jaren 10 van deze eeuw dansend richting de uitgang te sturen.