De avond wordt geopend door Daisy Bellis, die een week eerder haar EP A Dragonfly‘s Kiss heeft uitgebracht. Ze starten met ‘Strange Blood’, dat eerder ook al als single is verschenen. Dat nummer laat goed horen waar Daisy Bellis muzikaal voor staat: barokke pop met een prominente en mooie rol voor piano en zang. Die zang is overigens dubbelstemming, wat goed werkt en mede voor het barokke geluid zorgt. De nummers wisselen tussen relatief rustig en folky tot uptempo en georkestreerd, zoals de eerder verschenen single ‘Goddess of Love'. Dat nummer werkt in het refrein naar een climax waarin de stem van Bellis en de drums om het hoogste woord strijden. De combinatie van folky en bombastisch zorgt voor een mooie afwisseling in het optreden. De band eindigt de set met het krachtige ‘Some of My Roses’, dat er volgens Daisy Bellis over gaat dat je een stukje van jezelf aan iemand in je omgeving wilt geven als die persoon zich niet goed voelt en jij veel beter, zodat de ander zich beter gaat voelen.
Voor de maart editie van onze showcase-avond Club 3voor12 Utrecht hadden we drie ‘grote’ bands geboekt. Niet gezien hun plek op de ladder van de Nederlandse muziekindustrie, hoewel dat zeker nog kan komen, maar qua muzikanten op het podium: minstens vijf en maximaal acht. Daardoor vroegen de soundchecks wat meer tijd en begonnen we ruim een half uur later dan normaal. Daisy Bellis, Crashing en Warbuhl zijn echter niet van slag door de latere start en gaan er met volle energie tegenaan.
Daisy Bellis
Crashing
In navolging van postpunk kent ook shoegaze een behoorlijk revival. Twee succesvolle, recente ‘thema-avonden’ in ACU en EKKO lieten al zien hoe populair het genre is onder jonge muzikanten. Niet toevallig speelde Crashing op beide avonden. ”Bereid je voor op een rauwe, ongefilterde live-ervaring", stond er in de aankondiging over Crashing en dat werd het ook. Zanger/gitarist Jasper Smits en zijn band nemen de bezoekers in hoog tempo mee door een (vooral in de drums iets te) qua volume kneiterharde set, waarin de gitaren en effecten op die gitaren de nummers naar een climax voeren. Voor de noodzakelijke balans zit er in de vorm van ‘Six Feet Down Recognition’ ook een rustiger nummer in de set. Jasper Smits is hyped en schreeuwt het in sommige nummers uit. De tweede stem van de toetseniste zorgt daarbij voor een mooi evenwicht. In het laatste nummer gaat het helemaal vol gas en komt de band helemaal ‘crashing down’. Met wellicht nog iets meer rustmomenten in de set hebben we een serieuze kandidaat voor Popronde 2025 gezien.
Warbuhl
Warbuhl-zanger Jens Bosman steekt aan het begin van hun show een beetje de draak met alle serieuzes muziekmensen die vanavond in dB’s zijn. Of deelt hij serieus complimenten uit? Bosman lijkt er wat mee te spelen. In ieder geval opent de band hun set tijdens Club 3voor12 Utrecht met Flowerboy’ met daarin onder andere de zanglijn “Ik ben een VPRO Flowerboy”. Dat dubbelzinnige zit overigens in meer van hun teksten, waarin ze thema’s behandelen uit het dagelijks leven van adolescenten zoals een ‘Partydip’ of ‘Schaamteloos Verliefd’ zijn. Muzikaal maken ze toegankelijke, op funk gebaseerde, Nederpop, die door de achtkoppige band (met drie blazers!, in het oude dB’s zou dat misschien niet eens op het podium hebben gepast) tot dansbare nummers worden gemaakt. Ze spelen ook een nieuw nummer, dat door de reggae-invloeden wat weg heeft van Doe Maar en zo een goed beeld schetst waar Warbuhl de muzikale mosterd haalt.
Gezien: Club 3voor12 Utrecht maart met Daisy Bellis, Crashing en Warbuhl, donderdag 27 maart 2025 @ dB’s, Utrecht