LennySeason en Midas brengen rauwe debuut-EP uit LennySeason en Midas brengen rauwe debuut-EP uit

Een vriendschap die begon in het park leidt uit tot een gezamenlijke muzikale droom die nu eindelijk uitgebracht wordt. Van Hout en Münstermann hebben samen jaren gewerkt aan hun eigen sound. Dit zijn uiteindelijk de vijf gevoelige tracks van CDG Tape 1a geworden.

De eerste stappen van hun samenwerking zijn even spontaan als intens. Wat begint als spoken word boven op beats in de zolderstudio, groeit uit tot een volledige EP. “Ik schreef altijd al gedichten naast het schilderen”, zegt Van Hout. “En toen maakten we beats. Eerst zette ik m’n gedichten eroverheen, en toen werd het steeds muzikaler.” Samen maakten ze muziek die zo persoonlijk werd dat het bijna ongemakkelijk voelde — en juist dat maakt de EP zo krachtig.

De muziek op CDG Tape 1a komt voort uit Lennybeat’s dagelijkse conflict met de zeldzame stofwisselingsziekte met (bijna) dezelfde naam. Op zijn debuut-EP beschrijft hij zijn persoonlijke ervaringen en dat is niet voor iedereen. Van de buitenwereld krijgt hij vaak reacties op de ziekte en die zijn niet altijd begripvol. ’’’Wie is jouw dealer?’ of ‘Wat voor crack heb jij gerookt?’ Dat is gewoon niet chill. Ik kan mij er soms niets van aantrekken, maar om het elke dag te horen is gewoon niet fijn. CDG heeft gewoon altijd invloed op mijn leven.’’ Via zijn gedichten schrijft hij zich vrij van frustratie, discriminatie en onbegrip.

De opnamesessies waren soms bijna woordeloos. “Tijdens heel veel studiosessies, op de lunchpauze na, praatten we bijna niet met elkaar”, zegt Münstermann. ‘’Ik denk dat ik soms heel erg schrik van wat Lenny schrijft en ik weet vaak niet wat ik moet zeggen als ik het hoor.’’

Toch blijkt de samenwerking wederzijds begripvol. “Ik probeer gewoon te matchen met wat Lenny wil. Hij heeft meestal wel een idee van wat een track moet worden en ik kon daar wel in tappen.” Ondanks de stiltes tijdens de studiosessies is er een onbesproken ruimte voor begrip. “Ik voel me zo comfortabel bij jullie. En dat heeft me geholpen’’, zegt Van Hout.

De EP bevat vijf tracks: vier nummers en een interlude. Ieder nummer vangt een andere gemoedstoestand. De favorieten van Van Hout en Münstermann zijn veelzeggend. “Die laatste pokoe, ‘Eenzaam’ – daar ben ik heel tevreden mee. Die is heel raar. En dat vind ik nice”, zegt Münstermann. Voor Van Hout stond ‘Eenzaam’ ook hoog op zijn lijstje, maar ‘Ze Willen Me Niet Goed Zien’ is toch zijn persoonlijke favoriet: ‘‘Die verse… dat is mijn favoriete stukje tekst dat ik ooit heb geschreven.”

Het is muziek waar het persoonlijke en het muzikale volledig samenvallen. Van Hout vertelt hierover: “Ik hou gewoon heel erg van Nederlandse hiphop. Heel veel new wave, heel veel trap. En dan was Midas zo van: nee, gaan we niet doen.” 

De samenwerking is ondertussen uitgegroeid tot een vriendschap met diepgang, maar ook de nodige botsingen. “We hebben echt hevige discussies gehad en echt met elkaar moeten leren leven”, zegt Münstermann. “Het is gewoon een EP, maar we hadden soms echt ruzies.” En dan is er het moment waarop alles samenvalt — de studio-opname van ‘Ze Willen Me Niet Goed Zien’. “Dat was een kantelpunt. Toen dachten we: ‘oh wow, we zijn gewoon dingen aan het maken die best oké klinken.’ Misschien kunnen we daar wel mee verder.” 

De EP klinkt als wat het is: zelfgemaakt, persoonlijk en vol emotie. Van Hout: “De teksten zijn rauw. De beats zijn ook rauw. Ze zijn heel goed gemixt, maar het voelt soms ongemixt.” Münstermann vult aan: “Grimmig eerder, denk ik. Het is ook wel een donkere plaat, man.”Een plaat zonder label, zonder druk, maar met een boodschap. Münstermann: “Het is geen grote kunst, het is geen kleinkunst, het is gewoon… ja, DIY.” Van Hout knikt: “Misschien laat ik hiermee aan anderen in mijn positie zien; kijk, dit gebeurt. En je kan er iets moois van maken.”

 

Tot slot wordt het stil. Wat wil het duo dat mensen meenemen uit deze EP? Van Hout: “Ik hoop dat de EP mensen comfortabel maakt. Dat ze denken: het is oké om je zo te voelen. Dat probeer ik met elke kunst die ik maak en met deze EP ook.” Daarnaast een ode aan iedereen die hen hielp: “Shout-out naar Lucas en Sytse voor het mixen, naar Quinten voor de productiekeuzes, en naar Robin voor het mixen en masteren. Maar ook naar iedereen die ooit zei: ‘Je kan gewoon rappen als je het wil‘.’’