Sophia Keck aka fuis dus – Find Me In Slumberland als we nog verder terug gaan – bijt het spits af. Op het recent verschenen album Here's to Asking for Help hoor je mysterieus bezwerende rocksongs en een scheut electronic. Maar vergeet dat: vanavond horen we Keck open over haar emoties, kaal en rauw qua muzikale sfeerzetting. “Ik vind dit best wel eng”, geeft ze breekbaar toe. Om hier mijn eigen ervaring te delen switch ik even naar de ik-vorm — eng is het inderdaad: ik kom hier elke week en De Groeverij is een vertrouwde en veilig voelende plek, maar vanavond wil het niet. Iedereen praat te hard, we zitten dicht op elkaar en de concentratie ontbreekt. Eng? Ja!
Met krachtige stem start ze op gitaar, waar heel veel galm overheen zit. Zo komt er nog meer accent op elke aanslag en elke klank te liggen. Haar donkere vocalen schieten soms verrassend de hoogte in. Bij ‘Tom Says It’s Okay’ hoort het verhaal van haar aan dementie lijdende oma en ze geeft toe het nummer te hebben geschreven om zichzelf gerust te stellen. “Soms heb je dat gewoon nodig, jezelf vertellen van — het komt wel goed.” Nog dieper gaat het op ‘Go There’, een nummer over rouwverwerking. “Je zou willen dat het proces met een stappenplan komt, zoals bij IKEA — dit moet hier en dit moet daar, weet je wel?” Ondertussen ontziet Keck zich ook muzikaal niet: zo speelt ze een nieuw nummer en het complexere ‘Be Like You’, dat ze compleet op piano schreef. Gewoon, voor de uitdaging. ‘Fearless’ is altijd zo’n heerlijk woord voor dit soort optredens.