Wie dacht dat het vorige maand al druk was op het podium – Warbuhl telde acht bandleden – werd deze keer verrast met het nog veel grotere aantal muzikanten van CLEMENS. Met maar liefst drie zangers, twee drummers, twee keyboardspelers, een bassist, twee gitaristen en drie violisten is ongeveer het hele podium bezet. Opvallend genoeg was deze clubavond ook de eerste keer dat ze met zijn allen op het podium stonden. Na afloop vertelt Clemens dat het natuurlijk ook niet mogelijk is om elke week met zijn dertienen te oefenen. Dat ze met zoveel aanwezig zijn zorgt voor veel energie in zowel de zaal als op het podium. De muziek die te horen is, is Nederlandstalige persoonlijke pop, in een dansbare verpakking. Clemens zelf springt het hardst van iedereen en staat minstens de helft van het tijd tussen het publiek te zingen.
Voor deze editie van de clubavond waren drie groepen uitgenodigd met allemaal een eigen sound, wisselend van punk tot psychedelische soundscapes. Toch is er één duidelijke overeenkomst tussen de drie bands: ze laten de zaal flink swingen.
CLEMENS.
Chrysalis
Chrysalis, bestaande uit vijf muzikanten, maakt eigenzinnige muziek die niet direct in een hokje te plaatsen valt; artrock komt nog het dichtst in de buurt. Het optreden begint relatief rustig, waarbij de muziek soms eerder doet denken aan een compilatie van soundscapes met dromerige melodieën en zang. Dit rustige begin betekent niet dat de groep ook zo eindigt. Chrysalis sluit rockend af – met zijn vieren; de violiste heeft het podium dan verlaten. Dat de sfeer er lekker in zit, is bijvoorbeeld te merken aan de drummer die met ontbloot bovenlijf eindigt met een ingewikkelde drumsolo. Degene die het hardst juichend vooraan staat, is eerdergenoemde violiste.
C’est Qui
Hoewel de naam C’est Qui misschien anders doet denken zingt (schreeuwt) de groep in het Engels. Dat de set begonnen is, wordt meteen duidelijk zodra de snelle drums en schelle gitaren door de speakers klinken. Deze wilde garagepunkgroep besluit om de avond chaotisch te laten eindigen en het publiek nog even goed te laten springen en dansen. Met zijn vieren (bassist, drummer, gitarist, zangeres) produceren ze meer geluid dan de eerdere bands. Zoals bij punk wel vaker het geval is, komt ook hier een linkse, anarchistische boodschap naar voren: ‘De volgende gaat over vrouwenhaat. Fuck misogynie.’ Ook in hun andere muziek zijn soortgelijke boodschappen te horen. Maar vooral de harde gitaren blijven hangen, waar je aan herinnerd wordt als je ’s avonds in bed nog steeds een piep in je oren hoort.
Gezien: Club 3voor12 Utrecht maart met CLEMENS., Chrysalis en C'est Qui, donderdag 24 april 2025 @ dB’s, Utrecht