De jongste act van het stel luidde de avond in. Nog werkend aan hun debuutalbum wist de vijfkoppige postpunkband Bowl al een energiek en meeslepend optreden neer te zetten. Hun muziek doet denken aan een band als Parquet Courts, of met vlagen aan Shame, maar dan met een atonalere insteek. En met meer noise-uitbarstingen. Eclectische basloopjes en speelse, opzwellende gitaren werken telkens weer toe naar een climax die het hele publiek in beweging krijgt. In de tweede helft van de set doet de somberdere emotie zijn intreden op de avond, met een rustiger nummer waarvan zanger Vos Ploeg laat weten dat het een emotioneel nummer voor hem is. Wat sowieso geldt gedurende het optreden; of het nu om frustratie of enthousiasme gaat, de emoties zijn zo van zijn gezicht af te lezen. Gaandeweg het optreden wordt het publiek onstuimiger en begint men steeds meer te springen, dansen en moshen. Een eigenzinnige cover van ‘I’m Straight’ van The Modern Lovers licht een tipje van de sluier waar de band inspiratie uit put. De bandt begint gehurkt te spelen en het publiek spiegelt dat, om bij de ontknoping van het nummer gezamenlijk in één keer omhoog te springen. Ploeg weet de energieke uitspattingen van het moshend publiek in goede banen te leiden, alvorens zichzelf er bij de laatste paar nummers in onder te dompelen.
De line-up van uit Utrecht afkomstige bands Bowl, Rats and Daggers en Ontaard vormden in een uitverkocht dB’s op donderdag 30 maart een natuurlijk verloop van de avond. Intensiteit in geluid nam per band toe, net als de emotionele impact die de bands teweegbrachten. Agressie, frustratie en vlagen van extase maakten geleidelijk aan plaats voor pijn, trauma en verdriet.
Rats and Daggers
Rats and Daggers schroeft het aantal bandleden op het podium terug naar drie, maar de muziek is er niet minder hard om. Het drietal overdondert namelijk met een mix van sludgey punk met soms een snufje doom en zware shoegaze. De band ontstond tijdens de lockdown, maar wist de eerste jaren van zijn bestaan genoeg aan de weg te timmeren om post-pandemie uit de startblokken te schieten. Rats and Daggers heeft dan ook een druk jaar achter de rug, met de release van hun debuut EP RATS and DAGGERS, een legio optredens waaronder een releaseshow in dB’s (de band benadrukt tijdens hun optreden nog eens dat de plek als thuis voelt), en een volgeladen agenda tijdens Popronde, met 20 shows en het eindfeest in de Melkweg Oude Zaal. Tijdens Club 3voor12 maakt de band er net zo’n feest van. Hun muziek is aanstekelijk, de oneliners uit hun teksten zijn catchy en de energie die de band de zaal inblaast is onontkoombaar. De setlist wisselt af tussen minder vaak gespeelde nummers als ‘Vampire’ en materiaal van hun debuut EP. Een nummer als ‘LIAR’ heeft flinke doom-invloeden, en eenmaal aangekomen bij het onstuimig punky ‘Pulp Video’, richting het eind van de show, breekt het publiek de tent helemaal af.
Ontaard
Op een avond waar genres telkens door elkaar heen lopen is Ontaard een passende afsluiter. In post-metal, het genre van de band, lopen bij uitstek allerlei stijlen door elkaar heen. Zo hoor je bij Ontaard invloeden uit black metal, sludge, post-rock en shoegaze, en haalt de band zelfs wel eens invloeden van buiten de muziek aan, zoals Franz Kafka en Caspar David Friedrich. Zangeres Shira van der Wouden heeft hun muziek in een interview eens ‘post-traumatische post-metal’ genoemd, wat meer op de thema’s waar de band over zingt dan op hun geluid zelf lijkt te wijzen. En daar zit ook zeker wat in. Zodra de band begint te spelen voel je de emotie die de band in de muziek steekt. Hoge, scherpe gitaarklanken steken uit boven de lange, behoorlijk zware bas en drums, om vervolgens volledig de zwaarte in te storten. Shira van der Wouden schreeuwt op overweldigende wijze haar teksten uit, maar hun nummers bevatten ook cleane zang en spoken word-achtige passages. Daardoor komt het geheel nog harder aan. Tussen de nummers door vertelt de zangeres over de traumatische ervaringen die achter de teksten schuilgaan. Het zijn verhalen die pijnlijk zijn om aan te horen: over niet geloofd worden na een aanranding, mensen in machtsposities die misbruik van je maken, de schuld die onterecht bij jou gelegd wordt. De muziek buldert over de zaal heen, zowel in de hardheid en zwaarte van de muziek zelf, als in de emotionele lading die het over het publiek uitgestort. Het publiek mosht niet zoals bij de vorige bands, maar je merkt dat de hele zaal minstens net zo in de muziek opgaat. Ontaard is een band waarvan je hoopt nog veel meer te gaan horen.
Gezien: Club 3voor12 Utrecht maart met Bowl, Rats and Daggers en Ontaard, donderdag 30 maart 2023 @ dB’s, Utrecht