Aan Maltash uit België de eer om deze avond te openen. Opvallend feitje: het is gelijk de set waarbij de meeste belichting aanwezig is. Geen rode gloed of blauwe tint, niets van dat alles: gewoon helder licht. Er is goed te zien wat hij met samples, beats, effectpedalen en gitaar doet. Zo horen we vooral een mix van kale darkwave, flarden lichte noise, metal en vervormde vocalen. Bijzonder is de vermenging van Arabische klanken, in zowel de muziek als in zijn zang. Het oogt en klinkt soms wat rommelig. Verkeerd knopje hier, te vroeg ingezette sample daar. Maar wanneer het wel klopt, horen we een mooie eigen stijl.
Festivals organiseren was twee jaar lang nauwelijks mogelijk, maar nu kan het gelukkig weer wel. Gelijk pakt de organisatie van Black Earth Festival goed uit met een uit zijn voegen barstende programmering, verdeeld over drie dagen. Het festival ging op 28 oktober van start in dB’s, met vijf verschillende acts, zowel lokaal als internationaal. Op diezelfde avond bracht mede-organisator Throwing Bricks ook hun nieuwe album The Burden uit. Gelijk bij aanvang om 19.00 uur is dB’s al goed vol. Het publiek heeft wel zin in een gevarieerd en duister feestje!
Dan is het de beurt aan Ontaard, tevens ook de start van het Utrechtse gedeelte op deze avond. Als de enthousiaste Shira van der Wouden, die vooraan stond bij Maltash, opeens het podium opklimt en er een prachtige waaier van gitaren opdoemt, weten wij al hoe laat het is. Althans dat denken we. Krijgen we lichtvoetige dreampop met postpunk? Ze kijkt eventjes afwezig de zaal in, meegevoerd door de muziek en dan… BOEM, een oerkreet ontsnapt aan haar lippen! Door die dreampop te mengen met de screams ontstaat er gelijk een geheel eigen geluid. Waar, als we invloeden moeten aanwijzen, wel wat terug te horen valt van een band als Amesoeurs. Maar een Deafheaven is bijvoorbeeld ook niet ver weg.
Dichter bij huis kunnen we niet ontkennen dat er in veel tracks een stevige scheut Utrechtse black metal en hardcore is terug te vinden. Niet heel vreemd dus dat Throwing Bricks-lid Marius Prins verantwoordelijk is voor de opnames van hun debuut-EP I am But My Flesh. Rustmomentjes zijn er ook: dan horen we opeens spoken word passages afgewisseld met cleane zang. Een mooie wisselwerking tussen dromerige voordracht en intense emotie ontstaat er als Clasine Haringsma van Immen in duet gaat en het prachtig climaxeert. De debuut-EP staat onder “Name Your Price” op Bandcamp.
Je zou bijna vergeten dat deze vrijdag de releaseshow is van Throwing Bricks. We hebben er namelijk al twee uur muziek op zitten en hierna volgen er gewoon nog twee acts. Hun nieuwe album The Burden is vanaf nu officieel uit op Tartarus Records. We hadden het ook geloofd als je ons had verteld dat de band getekend was bij het grote metal-label Relapse. Het is een album waarbij alles tot in de puntjes verzorgd is. Niet gek, als je weet dat ze hebben opgenomen in België met hulp van Tim de Gieter bij Much Luv Studios (onder andere ook Amenra en Brutus). Vooral de drums zijn flink naar voren geschoven en knallen je kamer in. Hetzelfde geldt voor de gitaren, die zo precies en gefocust klinken dat er dikwijls een meer mechanische, afstandelijke sfeer ontstaat. Versnellingen zorgen voor een furieuze black metal injectie, terwijl veelvuldig ingezette grunts juist weer aan death metal doen denken. Als de muziek vertraagt, ontstaan er mooi heldere melodieën en een sterk contrast met de harde stukken. Een hard-zacht wisselwerking die herinneringen oproept aan Cult of Luna of Isis. Dan is er ook nog de poëtische inbreng van Ontaard-zangeres Shira van der Wouden. Kortom, Throwing Bricks klinkt gebalanceerder, professioneler en meer gevarieerd dan ooit. Wel gaat dat, vooral op het album, een beetje ten koste van de screamo- en hardcoreinvloeden. Ze klinken meer als een metalband en stiekem is dat wel jammer.
In de live setting is van deze stijlverbreding minder te horen en komen die hardcore en screamo elementen nog steeds goed naar voren. Vooral omdat vocalist Niels Koster er een bak energie en emotie tegenaan gooit waar je u tegen zegt. Het geluid is daarbij ook minder verfijnd en komt gewoon als een brok graniet de zaal in denderen. Geen concessies, hop rammen! Alles lijkt net wat feller gespeeld, zodat de tragere postmetal passages krachtiger klinken en minder slepen. Natuurlijk komt Shira van der Wouden nog even op het podium voor een intens duet, waar Koster de zaal in stapt en de afstand tussen band en publiek nog kleiner maakt voor een heftige climax. De andere bands, de Black Earth-organisatie, dB’s en de fans worden allemaal bedankt. Aan alles is te merken dat Throwing Bricks hier een fantastische thuiswedstrijd speelt. De tot aan de nok gevulde zaal geniet terecht. Dit is Throwing Bricks hoe we ze kennen, maar dan net dat beetje anders. Tof!
Het Belgische duo Doodseskader heeft vervolgens veel tijd nodig om op te bouwen. Alle apparatuur van dB’s zelf moet de zaal uit, een spandoek gaat omhoog, snoertje hier en snoertje daar. En er is nog niet eens gesoundcheckt. Het houdt ons in ieder geval in spanning. Wanneer het begint zet cleane zang ons eerst op het verkeerde been. Vervolgens bouwen ze echter met enkel basgitaar, drums en screams een logge muur van lawaai waar bands als KARP of The Body nog jaloers op zouden worden. Noem het noiserock, noem het sludge, of desnoods doommetal. Heel de zaal dreunt mee en je kleding wappert. Lekker!
Er is wel wat bijzonders aan de hand met Doodseskader. Ze mengen namelijk net zo lief vleugjes hiphop en industrial door het betonmolengeluid. Dit gaat niet bepaald subtiel en het contrast is groot, zodat er soms een carnavaleske en komische sfeer ontstaat. Bedoeld of onbedoeld? Daar zijn wij nog niet helemaal uit. Maar gezien er in de clip van ‘Alive & Not Well’ badeendjes ronddobberen gaan we voor het laatste. Over afsluiter BHPL kunnen we zeggen: gelukkig hebben we de foto’s nog. Helaas moest ondergetekende namelijk de trein halen. Dat mag de pret niet drukken: een geweldige avond!
Gezien: Black Earth Festival 2022, met Maltash, Ontaard, Doodseskader, BHPL en Throwing Bricks, vrijdag 28 oktober 2022 @ dB’s, Utrecht