Aan het Utrechtse trio 22 AD de eer om de avond te openen. Aan de basis van hun geluid ligt een zware, vervormde mix van noiserock en een beetje psychedelica. Bas en gitaar klinken daarbij zwaar overstuurd en een beetje kapot, terwijl de drums juist gortdroog zijn en er een schel effect op de vocalen is geplaatst. Een invloed van het legendarische label Amphetamine Reptile valt te bespeuren, maar dan wel van het bijzondere buitenbeentje Chokebore. Met de sfeer en het geluid van deze band zit het dus wel goed. Jammer is wel dat er een gebrek aan variatie is en op het gebied van dynamiek en emotie alles een beetje vlak blijft.
Vanavond staat de internationaal veelbesproken David Nance in dB’s. Veelbesproken in een kleine kring van fanatieke fans weliswaar. Als je een rockartiest uitnodigt die bevriend is met cultheld Simon Joyner weet je dat het goed zit en je waarschijnlijk een bijzondere show te zien krijgt. Daarnaast mogen de talentvolle bands 22 AD en Fungo Bat hun kunnen laten zien. Maar had het publiek er ook zin in? Of maakt dat niet uit?
©
Gerard Kollaard
Fungo Bat gooit het vervolgens over een heel andere boeg. De 'Nederlandse Beck' werd de band van multi-instrumentalist en songschrijver Sam Verbeek (ex-Echo Movis) al eens genoemd en de eerste EP via Excelsior kan op goede kritieken rekenen. Daarop horen we een gedreven poprock band: catchy en met invloeden van beachpop, orgeltje en psychedelica. Vanavond lijkt het alsof er een andere band op het podium staat. Onbevangen als een stel reuze stuiterballen vuren ze hun liedjes op het publiek af. Psychedelisch jawel, maar ook punky en met een garagerock attitude. Een versterker ruist veel te hard, drums ratelen maar door en gitaren hebben een eigen wil. Daaroverheen wordt catchy gezongen zodat de popinvloed nooit heel ver weg is. Maar toch is dit vooral wild, hard en energiek.
©
Gerard Kollaard
Angstvallig kijken we uit naar wat mogelijk een te rustige avond wordt. Want kent Nederland, en in dit geval het publiek in dB’s, David Nance wel? Echt druk wordt het vanavond niet, maar gelukkig is het bij de start van zijn set wel iets voller dan eerder. David Nance is een rockveteraan met een groot arsenaal aan obscure releases. Zijn meest recente albums op het Ba Da Bing Records label konden echter zomaar op goeie kritieken rekenen en terecht. in dB's presenteren Nance en zijn band zich als een rafelig zooitje. Niet alleen qua imago, maar ook de muziek is niet perfect. Zo staat de bas wellicht veel te hard, leggen de drums geen lekker ritme neer, klinken gitaarpartijen dissonant en huilt, schreeuwt en hijgt David Nance zelf wat in de microfoon als hij daar zin in heeft.
©
Gerard Kollaard
Zo lijkt het tenminste. Ondertussen zitten die huil-, hijg- en schreeuwparten stiekem boordevol emotie. De bas is het meest stabiele fundament in de muziek en die drummer volgt gewoon de maat zoals het moet. Nance en de tweede gitarist gooien er met uiterste precisie 'gewoon' een vlammende solo uit als het moet, op een moment dat je het juist niet verwacht. Dit alles levert een mix op van noiserock, garage, psychedelica, powerballads en country. Uiterst dynamisch en verrassend, want zo’n gevoelige ballad kan later zomaar ontaarden in een orkaan van gitaargeweld.
©
Gerard Kollaard
©
Gerard Kollaard
Echt persoonlijk en interactief wordt het als de set af is en Nance en zijn band eigenlijk van plan zijn om het podium te verlaten. “Nog een liedje”, klinkt het al gauw. Dat is altijd een goed teken en het lijkt juist dat extra steuntje in de rug dat de band nodig heeft om er nog een schepje bovenop te gooien qua inzet, emotie en spelvreugde. “Dank je, dat we jullie nog even mogen vervelen. Wij krijgen betaald om jullie te vervelen. Jullie betalen om verveeld te zijn, hoe werkt dit?”, antwoordt Nance. Verbaasd reageert hij als er vanuit het publiek liedjes uit zijn oeuvre worden gevraagd: “Someone requested this?”. Het meest opvallend uit de serie verzoekjes is misschien nog wel de cover van Merle Haggards 'Silver Wings', waaruit blijkt dat de band met gemak zijn eigen draai kan geven aan pure country. Het bijzondere is dat de ongedwongen, rommelige sfeer in dit gedeelte van de set juist wordt versterkt, maar doordat de muziek zoveel eerlijkheid uitstraalt past het precies. We hadden het niet anders gewild.
©
Gerard Kollaard
Een bijzonder avond met aanstormend talenten Fungo Bat en een intens en goudeerlijk optreden van David Nance, die in eerste instantie niet veel beter lijkt te klinken dan menig net beginnend bandje. Maar schijn bedriegt. Alles klopt en zodoende is het een heerlijk optreden en een erg fijne avond.
Gezien: 22 AD, Fungo Bat en David Nance, woensdag 31 januari 2018 @ dB’s, Utrecht