Aan de westelijke kant sluipen de grenzen van Leidsche Rijn hongerig dichterbij, terwijl aan de oostelijke kant de stadsgrenzen van Utrecht aan de horizon opbollen. Het verkeer op de A2 raast meedogenloos voort en treinen passeren in een duizelingwekkende gele waas. Het Amsterdam-Rijnkanaal glinstert in de middagzon. Op stadserf Rood|Noot loopt een fazantenpaar rond, springen konijnen door de besneeuwde wei en houdt een buizerd vanuit de lucht alles in de gaten. In de sloot dromen kikkers, diep verzonken in hun winterslaap.

De monumentale boerderij en voormalige paardenfokkerij trekt zich niets aan van het voortdurend voortdenderende verkeer en ademt in een geheel eigen ritme – het perfecte decor voor een bijzonder festival: IJskonijn. 

Schrijvers, kunstenaars, uitvinders, toneelspelers en muzikanten toverden stadserf Rood|Noot in de laatste week van december om in een intiem en kleinschalig luisterfestival. En dat ‘intiem’ mocht je letterlijk opvatten: de korte optredens vonden plaats voor slechts één of twee bezoekers: in een luisterhokje op het erf, in een zacht bed op zolder, in de sfeervolle oude keuken of tussen de vogels en schapen buiten. Een verslag in foto’s van een eigenzinnig en tot de verbeelding sprekend festival.

Gezien: IJskonijn, maandag 26 tot en met 30 december 2010 @ Rood |Noot