Rond half tien heerst er een gezellige drukte in dB’s. Veel bandjes die klaar zijn met repeteren blijven hangen en drinken nog wat. Helaas weet slechts een handvol de weg naar de zaal te vinden, waar The Skywalkers de ondankbare taak hebben om de afrap van de avond te verrichten. Tijdens de eerste nummers probeert de rookmachine het aanvankelijke gebrek aan belangstelling nog te verhullen, maar gelukkig stroomt de zaal gedurende het optreden langzaam maar zeker vol. 

Wat The Skywalkers met de hoofdact gemeen hebben, is dat de band bestaat uit twee personen die orgel (philicorda) en drums spelen. Hier houdt echter iedere vergelijking op. The Skywalkers spelen namelijk gestroomlijnde beatmuziek, zoals die in de vroege jaren zestig hoogtij vierde. Sluit je ogen en je ziet de korrelige zwart-witbeelden voor je van keurig gekapte jongemannen in strak gesneden maatpakken die luisteren naar namen als The Zombies of The Tornados.

De heren steken hun invloeden niet onder stoelen of banken, zo blijkt ook uit het feit dat een gespeelde cover naadloos bij het eigen repertoire aansluit. Hoewel aan de muzikale kwaliteiten niets mankeert - de tweestemmige samenzang klinkt zelfs erg goed - mist de band de nodige dynamiek. Tussen de vleugjes Beatles en Pink Floyd door zijn de korte stootjes op de philicorda en de uptempo drumbeat en roffeltjes wel erg dominant aanwezig.

De volgende band, The Vibrotones, vertoont qua muziek meer overeenkomsten met de hoofdact van de avond. De bandbezetting is met drums, gitaar en contrabas iets traditioneler, maar ook The Vibrotones spelen bluesrock in zijn meest rauwe vorm. Robert Adriaansen, die met zijn andere bands Bobby Kingsize en The Riots geen onbekende is op de Utrechtse concertpodia, hanteert de contrabas. Eric van Tilburg neemt drums en zang voor zijn rekening. Hoewel, zang … De losse kreten die Van Tilburg de zaal in slingert, hebben een hoog ‘Oh Yeah Baby’ en ‘All Night Long’ gehalte en zijn duidelijk ondergeschikt aan de muziek.

Die muziek doet het werk voor The Vibrotones en de energie waarmee de heren hun rauwe blues- en garagerock ten gehore brengen slaat al snel over naar de inmiddels goed gevulde zaal. Veel hoofden gaan op en neer en de eerste voorzichtige danspasjes worden gemaakt. Als een voorprogramma het doel heeft om het publiek op te warmen, dan vervullen The Vibrotones deze taak vanavond drie kwartier lang met verve.

Black Diamond Heavies komt uit Chattanooga, Tennessee en bestaat uit John Wesley Myers op orgels en Van Campbell op drums. Myers zangstem heeft een prachtige met whisky en nicotine doordrenkte Tom Waits-achtige rasp, die perfect bij de zompige blues van het duo past. De band heeft een aardige live-reputatie opgebouwd in de loop der jaren en vanavond maken de heren dit meer dan waar. De zaal is inmiddels tot de nok toe gevuld en Black Diamond Heavies weten dB’s in korte tijd om te toveren in een bedompte bar ergens in het diepe zuiden van de VS, waar whisky en waterig bier rijkelijk vloeit.

Myers is een niet te temmen podiumbeest. Al na een paar nummers gaat het overhemd uit en de voorste rijen bezoekers kunnen het zweet dat langs zijn bovenlijf gutst letterlijk ruiken. En als ze het al niet ruiken, dan zwiept Myers het wel de zaal in als hij tijdens het spelen als een waanzinnige zit (of staat) te headbangen. De rauwe en intense blues, de groove en het volume doen de rest. Black Diamond Heavies is een overweldigende ervaring. Toch slaagt de band er niet helemaal in om iedereen mee te slepen. Tijdens een ingetogen passage halverwege de set is het geroezemoes in de zaal toch hinderlijk aanwezig. Gelukkig duurt het niet lang voordat het tempo en volume weer stevig worden opgeschroefd. De heren hebben er deze avond duidelijk zin in. Het loopt namelijk al tegen half één als ze nog terugkomen voor een toegift, waaronder een niet onverdienstelijke versie van ‘Ain’t Talking ‘bout Love’ van Van Halen. Om kwart voor één is de koek echt op en met een brede glimlach verlaten we dB’s.

Gezien: The Skywalkers, The Vibrotonen en Black Diamond Heavies, vrijdag 3 september @ dB’s