De zaterdagavond trekt een breed publiek dat gemiddeld tegen de dertig jaar loopt. Als eerste krijgen zij de Britse support-act Ice Black Birds te zien. De BBC en NME voorspellen al een grootse toekomst voor deze jonge band. Het viertal is in ieder geval heel passend als support. De band doet denken aan The Black Keys en weet de zaal prima te vermaken. De hoge, snerpende gitaarloopjes met strakke, stuwende bas- en drumpartijen luisteren lekker weg. Na drie shows met GBTTZ vindt de band het jammer om weer terug te gaan naar Engeland, maar we zien ze vast nog wel eens terug.
Als de instrumenten van de Ice Black Birds van het podium worden gehaald, wordt de grote adelaar van Go Back To The Zoo in positie gebracht, klaar om aan te vallen. Wanneer de band het podium betreedt, is het direct duidelijk wat de show gaat brengen. Gitarist Teun krijgt zijn gitaar omgehangen en zet het catchy ‘Hey DJ’ in. De muziek staat vanaf het eerste moment als een huis en het publiek is direct los. Zanger Cas slaat aan het eind van het eerste nummer vol overgave mee op het drumstel van drummer Bram. Het is duidelijk: stilstaan is vanavond geen optie.
De band speelt een afwisselende set met mid- en uptempo nummers, waardoor het publiek niet verveeld raakt. Het geluid in De Helling is helder en goed gebalanceerd. Op momenten trekt Teun zijn scheurpedaal open en bespeelt hij zijn gitaar op een manier waar The Strokes nog een puntje aan kunnen zuigen. Halverwege het concert wordt ‘Beam Me Up’ gespeeld en komt de band totaal in zijn element. Tijdens de bridge hoeft Cas de melodie niet eens voor te zingen; het energieke publiek zet het vol overgave direct uit zichzelf in. De gezichten van de band stralen en dat is vrij logisch. De concertgangers springen, zingen en genieten. En de avond is nog lang niet afgelopen, want er staan nog een aantal klappers op het programma.
Nummers als ‘I’m The Night’, ‘Oh No (We Stayed)’ en ‘Smoking On The Balcony’ (B-kantje van Electric) worden gretig in ontvangst genomen. Het einde van deel één wordt afgesloten met ‘Fuck You’ en ‘Electric’, niet de minste hits van de band. Tijdens de toegift wordt het intieme ‘House On Fire’ gespeeld. Na alle knallers en een moment van rust zakt het hier even totaal in, maar het publiek blijft aandachtig luisteren. De jongens halen met het ‘The Strokes-gone-surfing’ nummer ‘I Lov It’ nog even vol door naar het einde. Als slotstuk wordt er samen met de Ice Black Birds een nummer gespeeld. De bands spelen het ruige ‘Four Kicks’ van Kings Of Leon en de adelaar vliegt het podium over. Na ruim een uur laat Go Back To The Zoo het publiek enthousiast en overtuigd achter.
Tussen de nummers door vertelt Cas dat de EKKO het vooraf niet aandurfde om de band te boeken tijdens hun clubtour: een ongelooflijk grote fout. Eén die de Tivoli gelukkig niet heeft gemaakt. In februari kan de band zich opmaken voor Tivoli Oudegracht, twee avonden achter elkaar. En dat is meer dan terecht.
Gezien: Ice Black Birds en Go Back to the Zoo, 23 oktober 2010 @ Tivoli De Helling.