Mintzkov is niet groot in Nederland, in ieder geval niet zo groot als in thuisland België of in andere Europese landen. Dat is enerzijds vreemd, want Mintzkov heeft naast een goede live-reputatie inmiddels drie prima albums afgeleverd. En belangrijker, singles met genoeg hooks om ook de minder doorgewinterde indieliefhebber aan zich te binden. Aan de andere kant is de Vlaamse concurrentie altijd fors geweest, met internationale acts als dEUS en Soulwax als nationale referentiepunten.

Voor Mintzkov is het geen reden om ons land links te laten liggen, want zowel onder meer Tivoli de Helling als het Tilburgse 013 staan op het programma van de promotoer voor het pas verschenen derde album Rising Sun, Setting Sun. De avond staat geheel in het teken van Vlaanderen. Om in de stemming te komen koop je daarom een glas speciaalbier en luister je naar het voorprogramma Waldorf.

Waldorf stemt herfstig. Het geluid van de band is donker en onstuimig. De mannen rond zanger en leadgitarist Wolfgang Vanwymeersch leggen in een groot deel van de songs een stevig fundament van straffe hardrockriffs neer, waarna Vanwymeersch de ruimte krijgt om de nummers al solerend en freakend op te rekken. Nummers vloeien in elkaar over waardoor de set naar progressieve rock neigt, maar een pakkend gitaarloopje of refrein is nooit ver weg. Heel fris en hip is het geluid van Waldorf niet, maar het gemak waarmee Vanwymeersch en tweede gitarist Pim de Wolf elkaar in solo’s vinden is mooi om te zien. Lazy Sunday Afternoon? Van Waldorf word je wakker.

Als Mintzkov het podium oploopt, reageert De Helling matjes. Desondanks zegt zanger Philip Bosschaerts blij te zijn weer in Tivoli te mogen spelen. Dat horen we vaker van artiesten, maar later in de set blijkt zijn oprechtheid. “De vorige keer was de zaal bepaald niet vol.” Deze keer wel. Bosschaerts kan een glimlach niet onderdrukken, Mintzkov heeft er zin in. De nadruk van de set ligt op een selectie van de sterkste nummers van het nieuwe album en die van voorganger 360°. Het eerste hoogtepunt is ‘Author Of The Play’, waarin de sfeer die de kalme bas, drums en de synths neerzetten, je doet denken aan een nachtelijke autorit over de ring van Antwerpen. Het gebrom van de motor, de oranje lichten in de tunnels, de cadans van de banden op de voegen in het asfalt; het liedje werkt hypnotiserend.

Wat Minzkov als geen ander beheerst, is de spekkoekformule: die van het opbouwen van liedjes. Op het eerste gehoor simpele songs bestaan soms uit wel vijf verschillende delen die ingenieus achter elkaar zijn gezet en instrument voor instrument worden ingekleurd, tot er uiteindelijk vol wordt uitgepakt in het lang uitgestelde refrein. De mooiste voorbeelden hiervan zijn ‘Ruby Red’ en ‘Return And Smile’, afkomstig van het album 360°. In beide nummers complementeert de tweede stem van Lies Lorquet het rauwe stemgeluid van Bosschaerts, zoals de stem van Kim Deal dat deed bij die van Black Francis in de Pixies. De combinatie wordt spaarzaam ingezet en blijft daardoor verrassend en effectief.

Als de band voor de eerste keer het podium verlaat, heeft ze hard gewerkt en De Helling overtuigd. De zaal is gaandeweg de show steeds enthousiaster geworden en vraagt tot twee keer toe om een toegift. Beide keren worden beantwoord door de band. Tijdens de eerste toegift speelt Minzkov ‘Mimosa’, de enige song van hun debuut M For Means And L For Love. In de tweede toegift wordt passend afgesloten met de exploderende ballad ‘Gemini’. Het is dan ook mooi geweest. Erg mooi. Zegt het voort mensen, volgende keer aan de gracht!

Gezien: Mintzkov & Waldorf, zondag 21 maart 2010 @ Tivoli de Helling