Eindelijk een debuutalbum van Phinx! Blijkbaar dachten meer mensen er zo over. Ook al speelt Utrechter Vincent Beijer, de man achter Phinx, in het voorprogramma van de Zweedse Elin Ruth Sigvardsonn, vanavond draait het vooral om hem. Wanneer hij begint met spelen, is het vol in EKKO en al deze mensen komen voor hem.

Phinx is Vincent Beijer, maar voor het optreden heeft hij de vier muzikanten meegenomen die ook meespelen op het nieuwe album. Beijer zit in het midden, achter zijn keyboard. Het eerste nummer speelt hij in zijn eentje. Het is ‘Stay’, wat begint als een luchtig, lief liedje met een grappig pianomelodietje, maar melancholisch wordt afgewisseld: “I love you baby, please stay.”

Na dat nummer is de spits eraf en slaakt Beijer een zucht van verlichting. “Stiekem is het best spannend en ben ik best een beetje zenuwachtig”, zegt hij ineens haast verlegen. Nergens voor nodig, fans zijn aanwezig en ook de toeschouwers die nog niet bekend waren met Phinx reageren verrast op de afwisselende liedjes die melancholisch zijn, maar toch lekker fris. Het genre laveert tussen pop, jazz , ragtime en soul. De twee gitaristen verwisselen af en toe de gitaar voor een banjo of een klein minigitaartje.
 
Na een paar nummers stapt zangeres Leine het podium op. Samen zingen ze ‘How We Make It Turn’. Een prachtige combinatie van stemmen. En niet alleen doet de soulstem van Beijers je smelten, maar ook die manier waarop hij vol overgave zingt en opgaat in de muziek. Hij sluit af met een meezinger. “Iets met ‘Lalala’ vond ik een beetje te plat”, zegt hij en daarom laat hij het publiek vier hele zinnen uit het hoofd leren van het  ‘Talk’. Een vrolijk lied met een gezellig Muppet Show gehalte waarmee het optreden eigenlijk te snel is afgelopen. Maar vrolijk zijn we wel!

Hoewel het merendeel van het publiek vertrokken is, begint nu de Zweedse Elin Ruth Sigvardsson haar optreden. “Het was nogal een heftige dag vandaag. We zijn een bandlid kwijtgeraakt”, zegt ze. “Die is niet overleden hoor, maar we hebben er nu dus eentje minder op het podium”, verontschuldigt ze zich. Nu spelen ze met z’n tweeën. Zou dit echt een gemis zijn? Juist doordat ze met twee man, of beter gezegd vrouw, op het podium staan, levert het een intieme set op. Ze begeleiden zichzelf afwisselend met gitaar, mondharmonica, keyboard en dwarsfluit. De rauwe, maar breekbare stem van Sigvardsson werkt betoverend.

Sigvardsson laat zich nogmaals ontvallen hoe zeer ze ervan baalt dat de band niet compleet is. Maar dan verschijnt er ineens een reddende engel. Tegen het eind van het optreden valt er ineens een vriendin van de groep uit Dusseldorf EKKO binnen. Ze klimt direct met koffer en al het podium op, gooit het ding aan de kant pakt een microfoon. Sigvardsson klaart direct op en met z’n drieën zingen ze nog een paar nummers. Totdat het echt tijd is om te stoppen, dat vindt niet alleen het publiek jammer. Vooral de drie dames kijken wat beteuterd dat de tijd er al op zit. 

Gezien: Elin Ruth Sigvardsson & Phinx (presentatie Good Times Ragtimes), vrijdag 25 juni @ EKKO