Prefuse 73 trof vrijdagavond een aangenaam afgeladen EKKO. Het was vrij druk, de foyer lekker vol vriendelijk ogende mensen. Prefuse 73 is fashionably late, hij en zijn maat. Met zijn tweeën zijn ze. Afgaand op de fotografen staat meneer Prefuse (alias van Guillermo Scott Herren) rechts. Ze zijn laat, het is kwart voor tien en de show stond om half negen gepland. Het is ook wat, de EKKO terugvinden als je als artiest op Europese tournee eens een hapje eten moet in zo´n ingewikkelde pittoreske stad als Utrecht. Maar goed, om 21:42 wordt het sein artiest aanwezig gegeven. Twee jongens, één in t-shirt, één in een bloesje, buigen zich onverwijld over hun machinerie.
 
Geen idee hoe het heet, zo'n apparaat. Sampler, Cutpaster, NPC wordt gefluisterd, maar het is van dat spul waarmee je je stem en allerlei geluiden kunt samplen en vervormen tot er iets moois ontstaat. Er ontstaat sowieso altijd iets, dat moet gezegd. Stijn doet het ook en Venetian Snares, en Herman Finkers en waarschijnlijk Aphex Twin ook. Veel knopjes op een betrekkelijk klein stuk apparatuur, schuifjes en palletjes. Met enige kennis van Prefuse's muzikale verleden zou het misschien mogelijk zijn geweest te traceren in hoeverre het mogelijk is oud werk te reproduceren. Nu moeten we maar aannemen dat alle muziek die hier voor onze oren wordt gemaakt uniek en éénmalig is.
 
De toewijding en concentratie van de twee gekromde nekken maakt het allemaal geloofwaardig. Het doet bij vlagen (want opgebouwd uit vlagen geluid eigenlijk) denken aan dansmuziek, aan de achtergrondmuziek van een Tai Chi instructie dvd, aan hiphop uit de jaren negentig, Naughty by Nature, dan weer aan Kraftwerk en George Clinton, maar ook vaak aan schimmige nachten en vriendelijke monsters in keukenkastjes. Funky zonder funk te worden. Sfeervol is zo'n slecht woord. Er is geen allround headbobben, maar enkelen, drie of zo, zijn erg begeistert aan het dansen. Het ziet er lief uit. Mijn hoofd wiebelt ook best een beetje. Er gaat een geruststellende toon uit van het geheel en iets duisters dat niet noodzakelijkerwijs slecht is. Met enig experimenteren blijkt dat de ogen best even dicht kunnen.
 
Een kwartier verder, de ogen weer open, gelouterd, zien dat iedereen gebiologeerd blijft kijken naar twee jonge jongens, onder de veertig. Maar ze doen helemaal niks! Hun silhouetten zijn afgehakt aan de bovenkant waar hun hoofden naar beneden gebogen zijn. Je ziet hoekige schouders, gespannen schouders waar bedreven armen onder hangen en vaardige handen blijk geven van opperste inzet. Alsof je naar een sympathieke topdarter kijkt. Een goed uur later tillen de jongens hun hoofd op en verlaten podium en zaal. Blij en enigszins verdwaasd knipperen we om dan ook maar te verdwijnen in de nacht.

Gezien: Prefuse 73, vrijdag 24 juli @ EKKO