Vijf korte nummers van rond de twee minuten, een minimaal aantal akkoorden, staccato muziekstijl en onzuivere meezingrefreinen. Dat is de samenvatting van de demo van de vier heren van Sidewalk. Punkrock zoals we die al tijden gewend zijn. Zelf het artwork maakt een kleine knipoog naar The Clash. Maar dat niveau halen de polderpunkers zeker niet. Is Sidewalk alleen something for the weekend?

Het kwartet bestaat nog maar een net aan jaartje, maar timmert hard aan de weg. De band heeft sinds haar debuutoptreden in januari 2009 in een korte tijd een behoorlijke live-reputatie weten op te bouwen. Het is dan ook jammer dat er van die energie niet zoveel terug te horen is op de EP. Dit komt onder andere doordat de helft van de nummers zo geproduceerd zijn dat de zanglijnen soms nauwelijks te horen zijn; in combinatie met een onduidelijke articulatie is dat een misser.

Het eerste nummer opent met een sample waarin we Balkenende horen tieren over de VOC-mentaliteit. Grappig gekozen, maar een beetje flauw en ook niet de eerste keer dat dit geluidsfragment voor een nummer wordt gebruikt. Een minuut later is het nummer, waarin aan Wouter en André wordt gevraagd wat er nou allemaal aan de hand is, alweer afgelopen. Niet per se slecht maar ook niet origineel. Meer een soort hergebruikt Heideroosjes-thema.  

Vervolgens schakelt zanger Danny over naar het Engels.  ‘No More Emo’ is tekstueel helemaal niet zo spannend maar de band laat hier horen verstand te hebben van het collectieve punkgevoel en dit zou live wel eens de Nederlandse ‘Bro Hymn’ zouden kunnen worden. Een meegalmrefrein dat iedereen direct mee kan zingen: no more emoooooo. Dit is de kracht van de band.

‘Get Outta My Way’ begint lekker met een stevige baslijn,  maar verzandt al snel in het zoveelste punkrockliedje. In het refrein brommen de bandleden haast onverstaanbaar door elkaar heen. Het nummer lijkt haast naadloos over te gaan in ‘Where To Go’; de eentonigheid van de nummers begint de band hier parten te spelen.

Sidewalk sluit af met ‘Weekendpunx’, waarin ze het bestaan als tijdelijke punkrockers bejubelen en duidelijk laten weten dat ze wel heel erg uitkijken naar vrijdagavond. In twee minuten stampt het nummer door en dan is de EP opeens voorbij.  

Sidewalk maakt muziek zoals we die al 35 jaar kennen. Het is niet nieuw en ook niet spannend. De zelfbenoemde weekendpunkers bouwen op vrijdag tot en met zondag vast goede feesten. Maar gelukkig musiceren ze niet ook nog eens doordeweeks. Dat zou teveel van het goede zijn. Gewoon lekker blijven part-time punkrocken dus.  

Sidewalk speelt op 4 september in de Kelder in Amersfoort.