Eén van dé platen van vorig jaar, zo wordt hier en daar gezegd over ‘Passover’ van The Black Angels. The Velvet Underground, The Doors, The Beatles, Oasis, het zijn nogal wat invloeden die de band vermeldt op de MySpace pagina. En bovendien niet de minste. Maar waar de eerste twee invloeden - en met name The Doors - duidelijk terug zijn te horen in de muziek van de Angels, zijn de laatste twee referenties ver te zoeken. Die link kan dus niet worden gelegd, wél die met Black Rebel Motorcycle Club en Jesus and Mary Chain. The Black Angels lijkt tijdens de eerste show in Nederland geen tijd te willen verspillen en begint zelfs enkele minuten eerder dan gepland. Vrijwel onmiddelijk weet de zeskoppige band uit Austin, Texas een sfeer neer te zetten waardoor het publiek haast gehypnotiseerd wordt. De luisteraar wordt kalm meegevoerd op de klanken van vooral gitarist Christian Bland. Wat na enige tijd wel op gaat vallen is dat de stem van zanger Alex Maas het bij lange na niet haalt bij voorbeeld Jim Morrison. Daardoor zijn de veertig minuten die de show duurt mooi, maar genoeg. Dat de meeste mensen in het net niet helemaal volle Tivoli voor de hoofdact zijn gekomen, blijkt als The Black Keys het podium opkomen. De twee nuchtere ‘boerenjongens’ uit Ohio presenteren zich zonder veel omhaal en storten zich vervolgens vol overgave op hun rammelende bluesrock. Dan Auerbach en Patrick Carney werken in juli 2002 allebei nog voor een lokale grondbezitter in hun geboorteplaats Akron. Op dat moment spelen ze sinds een jaar samen onder de naam The Black Keys, hoewel ze elkaar al hun hele leven kennen. Een opnamesessie in de kelder van Carney levert ze een contract op, waardoor een jaar later hun debuutalbum ‘The Big Come Up’ uitkomt. Vorig jaar kwam alweer hun vierde album ‘Magic Potion’ uit en die brengt het duo dit jaar voor een show naar Utrecht. Het optreden grijpt de aanwezigen zonder moeite bij de strot. Het ene moment traag en meeslepend, zoals tijdens ‘You’re The One’, het andere moment vuig en rockend zoals tijdens ‘Strange Desire’. En dat alles in een opvallend gemoedelijke sfeer. In Tivoli gaan de Keys er bijna anderhalf uur vol tegenaan en laten ze onmiskenbaar het verschil met hun voorprogramma zien. Waar de Black Angels met zes bandleden in veertig minuten niet voor voldoende afwisseling kon zorgen, blijft de Black Keys bijna twee keer zo lang met slechts een drumstel en elektrische gitaar wél steeds de aandacht trekken. Misschien is het de ervaring die het duo in de afgelopen jaren heeft opgedaan, waar de Black Angels de komende jaren nog tijd genoeg voor hebben. The Black Keys & The Black Angels Gezien: Tivoli Oudegracht, zaterdag 3 maart 2007