De Utracks Award ging dan wel aan haar neus voorbij, tijdens de uitreiking in EKKO maakte haar optreden duidelijk dat Pien Feith klaar is voor het grote werk. Iets dat ze onlangs in diezelfde zaal nog bevestigde tijdens de presentatie van 'The Wilderness Sound' EP. Als band klinkt ze volwassener dan voorheen, toch is er nog genoeg ruimte voor ontwikkeling. Pien Feith wil zich ontdoen van stempels als 'zwaarmoedig' en 'hysterisch', stempels die ze kreeg door haar heftige eerste EP en een berg intense optredens. Op 'The Wilderness Sound' presenteert ze zich als band en kiest ze rigoureus voor een andere aanpak. Dan blijkt Feith ineens te rocken als PJ Harvey. Vooral de stuwende basriff van 'Former Foreigner' hakt er in. Flink uithalen doet Feith nog altijd, de gierende gitaren geven haar nu een goed excuus. Toch blijft er ruimte voor ingetogenheid. 'Like a Banner' is Feith in haar originele vorm, stem en gitaar. Afsluiter 'Under Your Window' wordt slechts opgeluisterd door een sober pianolijntje en een ingetogen baspartij. Mark Zuidema en Maarten Scherrenberg van Mercy Giants waren verantwoordelijk voor de productie en zorgden voor wat subtiliteiten. Een koortje hier en een orgeltje daar, tillen de EP naar een hoger plan. Het zijn sobere productionele trucjes en ze worden spaarzaam toegepast. Omdat ze als solo-artiest inmiddels al een behoorlijke reputatie heeft opgebouwd, is het nog even wennen om Pien Feith als band te zien. De stem en teksten van de singer/songwriter blijven bepalend voor het geluid en beeld. Toch hebben de muzikanten duidelijk invloed. Zo zorgen drummer Roy Santiago (inmiddels vervangen door Sebastiaan Janssen) en bassist Bart de Kroon (alweer een Mercy Giant) voor duidelijke kaders. De zwevende, gierende gitaarloopjes van Melvin Wevers geven de liedjes meer gelaagdheid. Hoewel de mineurakkoorden, tempowisselingen en de country-snik in haar stem anders doen vermoeden, is Feith helemaal niet zo hysterisch. Nergens vervalt ze in scheldkanonnades, of onredelijke verwijten aan het adres van een voormalige liefde. Ze combineert de muzikale grilligheden van iemand als Jeff Buckley met het tekstuele relativeringsvermogen van Joni Mitchell. Zwaarmoedig zijn de teksten niet te noemen, wel kritisch. 'I'm so tired of your rock 'n roll, your just kickin' in open doors' klinkt het in 'Them and They'. In alles lijkt ze te willen afrekenen met muzikale conventies; wat echte rock 'n roll is en wat niet of wat 'echte' muziek is en wat niet, zoals in 'Bones to Pick'. Niet dat ze kwaad is, ze merkt het op, schrijft het van zich af en gaat door op haar eigen weg. Om vervolgens uit te komen bij persoonlijker liedjes als 'Like A Banner' en 'Under your Window'. Met 'The Wilderness Sound' maakt Pien Feith een eind aan een fase van de vrouw alleen met gitaar en maakt ze zich op door te breken als band. De EP is dan ook een work-in-progress, er is genoeg ruimte voor verdere ontwikkeling. Zo kunnen de nummers nog meeslepender en subtieler opgebouwd worden. Voor de muzikanten valt er nog genoeg terrein te winnen. Het blijft afwachten tot ze werkelijk hun stempel op de sound van Pien Feith gaan drukken. Van hysterische singer/songwriter tot relativerende rock. Met 'The Wilderness Sound' zet Pien Feith in ieder geval een grote stap vooruit. Grillig is het geluid nog altijd, maar eenduidiger is het al wel. Dat doet uitkijken naar een volwaardig album. Pien Feith speelt woensdag 7 maart met The Good Son in Café Borra, Amersfoort Vrijdag 23 maart staat Pien Feith met Lilian Hak en Tifen op het driejarig verjaardagsfeest van 3VOOR12/Utrecht, tijdens een 'chick night birthday party'. Plaats van handeling: de Neude, tijdens het Tweetakt festival. Entree: GRATIS!