Do-The-Undo is klaar om op eigen benen te staan

Belgische Sukilove krijgt het publiek in EKKO niet warm

Tekst: Matthijs van der Ven / Fotografie: Martijn Zuidweg, ,

Vorig jaar was Do-The-Undo al een aantal keren te bewonderen als voorprogramma van labelgenoten Solo en Gem. In de tussentijd schitterde de band van Anne Soldaat op Noorderslag en kwam het titelloze debuut uit. Do-The-Undo lijkt klaar voor het echte werk. Afgelopen donderdag speelde de band haar eerste Utrechtse headline-show in EKKO.

Belgische Sukilove krijgt het publiek in EKKO niet warm

Vorig jaar was Do-The-Undo al een aantal keren te bewonderen als voorprogramma van labelgenoten Solo en Gem. Destijds smaakten de korte optredens naar meer. In de tussentijd schitterde de band van Anne Soldaat (ex-Daryll Ann) op Noorderslag en kwam het titelloze debuut uit. Lovende recensie volgden in vrijwel alle media. Do-The-Undo is klaar voor het echte werk. Afgelopen donderdag speelde de band haar eerste Utrechtse headline-show in EKKO. Het Antwerpse Sukilove heeft net het nieuwe album "Good Is In Your Bones" uit en tourt daarom door Nederland. In januari hadden de zuiderburen al in EKKO moeten staan, als voorprogramma van Coparck. Toen gooide de hevige storm roet in het eten. Nu mogen de Belgen alsnog hun kunsten vertonen. Die blijken live een stuk minder succesvol dan op plaat. Een goed visitekaartje geeft Sukilove niet af. Het voorprogramma is het beste te omschrijven als warrig. De energieke zanger Pascal Deweze (Metal Molly, Chitlin' Fooks) laat wel duidelijk horen te kunnen zingen, maar de liedjes worden niet strak genoeg gespeeld om het publiek warm te krijgen. Het optreden in EKKO is een gemiste kans om nieuwe zieltjes te winnen. Wellicht een volgende keer beter. Met een kleine bezetting probeert Do-The-Undo met veel power en energie te spelen. ,,Live klinkt het wat primitiever dan op plaat, daar houd ik wel van,'' aldus frontman Anne Soldaat in een interview met het AD/Rotterdams Dagblad. In EKKO bereikt Do-The-Undo weer dat rauwe geluid. Soldaat is wat schorrer dan normaal en dit pakt zowel negatief als positief uit. Sommige uithalen redt de zanger tijdens de rustigere liedjes net niet helemaal, maar tijdens veel liedjes draagt het juist bij aan het 'primitieve' karakter. In 'Wildlife' komen beide kanten van het verhaal samen. Tijdens het refrein werkt het hem tegen, tijdens het couplet dat hij altijd met lage stem zingt, klinkt het goed. Derde liedje op de set is het wat ruige 'Take Me Lord'. Vanaf dit moment komen de band en het publiek goed los. Het hitgevoelige 'Son Of A Gun' aan het begin van de set kwam niet erg uit de verf. De liedjes die Soldaat op de akoestische gitaar speelt, komen op het juiste moment en zorgen voor een kort rustmoment. Minpunt tijdens het concert is het geluid. Er gaat bijna geen nummer voorbij zonder dat Soldaat of toetsenist Thijs van Duivenbode gebaren dat er iets anders moet. En gelijk hebben ze. De ene keer kunnen ze zichzelf niet goed horen, dan zijn de toetsen weer te zacht. Sommige liedjes moet Soldaat bijna schreeuwen om boven de instrumenten uit te komen en op andere momenten gaat een gitaarsolo verloren doordat weer met het gitaargeluid is geknoeid. Die solo's zijn in EKKO soms onnavolgbaar goed. Ogenschijnlijk moeiteloos tovert Soldaat de gitaarklanken tevoorschijn. Het kijken naar een band die dankzij de tientallen gezamenlijke jaren aan ervaring hun vak zo goed verstaan (met een glansrol voor drummer Henk Jonkers), is een waar genot. Nu nog een goede eigen geluidsman meenemen, net iets minder schor zijn en er valt echt niets meer te verbeteren aan de show van Do-The-Undo. Do-The-Undo & Sukilove Gezien: EKKO, donderdag 8 maart 2007