De tour van Lushus gaat deze zomer door Zwitserland, Parijs en Oerlinghausen (Duitsland); grotendeels nieuw gebied voor de band en dat is wel weer verfrissend. De tourcrew bestaat uit de bandleden Merel, Sascha en Jorg, geluidsman Michiel, tourmanager Manasse en chauffeur en lichtman Jacob. Dag I We verzamelen om 9:00 bij bassiste Merel thuis om de reis naar Zürich aan te vangen. Manasse en Merel zijn gisteren naar Biton Open Air geweest en Merel is nog gevaarlijk dronken, dus de stemming zit er al meteen goed in. Onderweg lijkt het er nog even op dat we problemen krijgen met de Zwitserse douane. Die wil bij de grens namelijk nog even moeilijk doen en begint over invoerpapieren voor de instrumenten. En die hebben we niet. De beambte werpt een blik in de bus en laat het er verder maar bij zitten. Buiten dit kleine incident verloopt de reis voorspoedig. In Zürich spelen we op de Heinrichstrasse, een grote woongroep van 30 mensen waar in de kelder van het huis regelmatig concerten worden georganiseerd. Het voorprogramma voor de eerste vier optredens wordt verzorgd door Flimmer, een leuke chaosjazz-grindcore band met twee bassen en drums. Het perfecte voorprogramma voor een band als Lushus dus. Flimmer speelt een snelle, korte set en er komen steeds meer mensen op af. Als Lushus begint is de kelder meer dan vol met zeker dertig mensen en wordt er flink gedanst. Het geluid is niet optimaal, maar dat schijnt niemand veel te boeien. De muziek komt prima over, de politie komt nog langs wegens geluidsoverlast, kortom: het is het soort setting dat deze band prima kan hebben. Dag II Deze dag spelen we in Littau, een klein dorpje vlakbij Luzern. Hier staat net buiten het dorp een groot huis waar zo'n zes mensen wonen. We spelen in de huiskamer, waar 's avonds een feestje is georganiseerd. 's Middags maken Merel en Michiel eerst nog wat foto's bij een oud-ijzer fabriek, terwijl de rest een paar uurtjes gaat wandelen. Op de terugweg van de oud-ijzerfabriek horen we plots een kakafonie van bellen uit het bos komen. Aangezien wij niet wisten dat Jan Schellink hier ook in de buurt zou spelen, gaan we op onderzoek uit en stuiten op een kudde koeien in een weitje. Jan, waar zat je! Het blijkt hier de traditie te zijn om koeien van grote bellen te voorzien, wat een aardig plaatje oplevert. 's Avonds na het eten wordt er gespeeld in de overvolle huiskamer. Er zijn wat problemen met het telkens instortende drumstel, maar Manasse heeft de boel goed onder controle waardoor het optreden toch een succes is. De sfeer zit er goed in en er wordt veel gedanst. Na het optreden gaat het feest verder. Bier en schnaps gaan er in grote hoeveelheden doorheen en de sfeer wordt steeds uitzinniger. In de hoek van de kamer staat een groot rek met kleren waarvan je naar hartelust uit mag zoeken om jezelf te verkleden. Aan het einde van de avond loopt vrijwel iedereen dan ook in andere kleren rond. Vooral het aantal mannen in vrouwenkleren is opvallend. We hebben geen idee hoe laat het is geworden, maar de zon kwam al op. Dag III We komen na het feest van gisteren maar moeizaam uit bed, want iedereen heeft een flinke kater. Na heel wat koffie en een heerlijk ontbijt nemen we afscheid van de bewoners en reizen verder naar Bern. Het aantal Ferrari's, Porsches, andere dure auto's en racemotoren in Zwitserland is opvallend en Merel heeft dus de tijd van haar leven. We nemen kleine B-weggetjes om nog wat van het Zwitserse landschap te kunnen zien, dat vooral bestaat uit koeien, bloemen, typisch Zwitserse huizen en vele 'bahnhofs'. In Bern spelen we wederom in de huiskamer van een woonhuis, wat in deze regio blijkbaar een eenvoudige manier is om een concertje te organiseren. Na een heerlijke vega-rijsttafel geeft Flimmer een goede set weg en ook Lushus speelt goed vanavond. Na het optreden worden er nog wat plaatjes gedraaid, maar het meeste publiek vertrekt vrij snel. Het bier is inmiddels ook al op, dus wij werken in de kelder van het pand de laatste bowl en whiskey naar binnen. Dag IV Vandaag zijn we redelijk op tijd wakker. Op straat speelt zich nog een vermakelijk tafereel af met een boze buurvrouw, zij vindt het niet kunnen dat er op zondag mensen op straat zitten. Wij zijn allang blij dat ze niet is gaan zeiken over de herrie de dag ervoor. Voordat we naar Basel vertrekken brengen we nog een bezoek aan een woonwagenkamp waar Tommi woont, de jongen die deze tour voor ons geregeld heeft. Het is een erg grappige plek: vooral het bordje met 'Niet Blaffen' wekt veel hilariteit, aangezien er zes honden rondlopen in een anarchistische roedel. In Basel aangekomen blijken we weer in de kelder van een woonhuis te spelen. Dit keer van een vies kraakpand waar de bewoners duidelijk weinig op hebben met hun leefomgeving. Nu moeten ze er ook binnenkort uit, dat verklaart misschien het een en ander. We hebben weinig zin in het kraakpand en gaan al snel de stad in om wat te eten en te drinken. 's Avonds tijdens het concert van Flimmer staat er ineens een politieagent binnen. Volgens een van de organisatoren om te kijken of er geen drugs gebruikt worden. Tijdens het concert van Lushus komt de politie alweer langs, ditmaal omdat er teveel herrie zou zijn. De bewoners hebben de deur echter al gebarricadeerd met een steigerpijp en de agenten kunnen niet veel meer dan door de brievenbus schreeuwen dat ze met meer gaan komen als er niet opengedaan wordt. Lushus besluit echter toch maar te stoppen, aangezien de spullen waarschijnlijk in beslag genomen worden als de politie toch binnenkomt, met het gevolg dat ze de volgende dag tegen dagwaarde teruggekocht kunnen worden. Dit valt niet onder de reisverzekering die Merel heeft afgesloten. De rest van de avond brengen we bierdrinkend in de doucheruimte door. Hoe het Lushus in Genève en Parijs verging? Lees dat in het volgende deel van dit tourverslag bij 3VOOR12/Utrecht.