"Wat een prachtig medium, dat MySpace", klinkt het uit de mond van Jordi Langelaan. De zanger van Moskowicz overziet de opkomst in De Helling; meer dan vijf meter scheidt de band van de krap veertig bezoekers die vooral achter in de zaal blijven hangen. "We schijnen meer vrienden te hebben dan dit, misschien staan ze nog in de file", vervolgt hij hoopvol. Het gebrek aan belangstelling belet de Utrechters echter niet om er toch vooral voor te gaan. Met 'Say Yeah' wordt de eerste van een reeks pakkende gitaarriffs ingezet. Het binnenkort te verschijnen debuut album wordt zo goed als helemaal gespeeld, met Langelaans krachtige strot en catchy gitaarlijnen als grootste troeven binnen de vooral naar de Foo Fighters neigende stadionrock. Een associatie die nog eens wordt versterkt door drummer Bram Hakkens (tevens Illicit), die sprekend op Foo Fighter Taylor Hawkins lijkt. Hoewel dit optreden een thuiswedstrijd zou moeten zijn, lijkt de band toch niet helemaal zijn avond te hebben. Behalve de lage opkomst werkt ook de podiumopstelling niet bepaald mee; de band is op de voorste rand van het podium gepropt, met Hakkens' drumkit helemaal opzij in een hoekje. Achter de band doemt een enorme rij versterkers op, plus rekken vol gitaren en een verhoogd podium voor het drumstel van The Answer. Zo voel je je wel voorprogramma. Ondanks deze tegenslagen weet Moskowicz toch een degelijk optreden te geven, met als enige misser het afsluitende 'Heroes' van David Bowie. Een te bekend nummer dat niet goed past bij de rest van het repertoire en bovendien slordig wordt uitgevoerd.Op 13 december speelt Moskowicz samen met het Utrechtse trio Sunset Vertigo, Try Drowning en Zone in EKKO. Hopelijk dan wel voor een volle zaal. In het geval van The Answer blijkt dat het aantal vrienden op MySpace niet alles zegt over bezoekersaantallen bij concerten. Het Noord-Ierse kwartet heeft er online zelfs minder dan de Utrechters, maar weet vanavond toch nog dik honderd man binnen te krijgen. In Nederland debuteerde de groep afgelopen januari op Eurosonic en is hier nu al aan haar tweede clubtour bezig. Dat alles nog zonder uitgebracht album; debuut 'Rise' verschijnt hier pas eind september. The Answer is stukken groter in Ierland, waar het al mocht openen voor arena-acts als Deep Purple en Whitesnake. Ook vanavond lijkt de band het idee te hebben voor een volle sporthal te spelen in plaats van een slecht gevulde club; verticaal bespeelde gitaren, een zanger die met de microfoonstandaard danst of luchtgitaar speelt; alle rockposes passeren vanavond de revue. Met hun ongenadig strakke spel en instrumentbeheersing komen de bandleden er toch mee weg. Vooral zanger Cormac Neeson heeft precies de juiste uitstraling voor dit soort muziek; met zijn magere lijf en lange haren lijkt hij op een jonge Robert Plant, terwijl hij ook vocaal behoorlijk dicht bij hem in de buurt komt. Het repertoire leunt zwaar op bands als Led Zeppelin en Black Crowes en herbergt een handvol sterke nummers. Een half uur en vele gitaarsolo's later begint het gebrek aan variatie echter op te breken. Dan begint het op te vallen dat The Answer toch wat gelikt klinkt, de lichtshow iets te perfect is en het lange haar van de zanger net gewassen lijkt. Zijn goede manieren en beschaafde bindteksten zijn sowieso niet erg rock 'n' roll, net als het water op het podium. Het mag, kortom, allemaal wel een beetje viezer. Dat hebben de jongens van Moskowicz beter begrepen: zij zien er in ieder geval nog uit alsof ze een nacht hebben doorgehaald. The Answer & Moskowicz Gezien: Tivoli de Helling, vrijdag 15 september 2006