Na Daryll-Ann, Paper Moon en The Yearlings is Utrecht wederom een melodieuze gitaarpopband armer. In een verklaring op de eigen site gaf Ballerina Liberation Front vandaag te kennen er na acht jaar en twee albums de brui aan te geven. In de woorden van de band zelf: "de koek is op, de rek is eruit, het is mooi geweest, eind goed al goed, het heilige vuur is gedoofd, etcetera. Ogenschijnlijk gebrek aan koopkracht bij de fans heeft ook z'n invloed gehad." Dat die laatste opmerking terugslaat op de matige verkoop van de afgelopen najaar verschenen 'debuut-cd' 'Evidence', laat zich raden. In een interview dat onze collega's van GUN Magazine enkele maanden geleden met de band hadden, is de frustratie van de groepsleden af te lezen. 'We vinden het zelf een mijlpaal in de Nederlandse muziekgeschiedenis. Helaas zijn we de enige die er zo over denkt,' aldus bassist Joris Graaumans. Op de teller stonden op dat moment, april 2006, slechts 103 verkochte exemplaren. Op het gebied van optredens ging het niet veel beter: na zijn cd-presentatie in Tivoli De Helling stond BLF nog slechts driemaal op de planken. Een van deze shows vond afgelopen maart plaats tijdens Club 3VOOR12/Utrecht, waar de band op het laatste moment mocht invallen voor The Gasoline Brothers. En dat terwijl de band nog zo voortvarend uit de startblokken schoot. Jarenlang gold Ballerina zelfs als een van de grootste beloften van de enkele jaren geleden volop bloeiende Utrechtse gitaarschool. Voornaamste reden was het verschijnen in 2001 van de, door Urban Dance Squad-drummer Michel Schoots gepreproduceerde, debuut-cd 'Autopilots'. Het aanstekelijke 'Twiggy Rubens', voorzien van een Grandaddy-achtig keyboardriedeltje, werd een culthit en leverde het vijftal diverse belangrijke optredens op. Ballerina Liberation Front speelde overal in het land, stond in de voorprogramma's van Nada Surf, Racoon en Grandaddy, en deed sessies voor Leidsekade Live en de landelijke Club 3VOOR12, toen nog Club Lek geheten. We schrijven dan ook het jaar 2002. Daarna werd het rond Ballerina namelijk angstig stil. Er volgde een bezettingswisseling, met Jan Jacob Zegel (ex-Nilsson) als nieuwe drummer, een opvolger voor 'Autopilots' (dat door de band overigens steevast als demo werd beschouwd) werd wel opgenomen, maar niet uitgebracht. Pas in het voorjaar van 2004 verscheen er weer een teken van leven: de pakkende single 'Dice Man'. Ballerina was nog wel hoofdact tijdens het thuiskom-concert van de Utrecht Speelt uit-tournee en deed zijn grootste show ooit als voorprogramma van Kane, maar een volledige plaat liet nog altijd op zich wachten. Totdat in november 2005 het door Pieter Kloos geproduceerde 'Evidence' werd gepresenteerd in Tivoli De Helling. Een album dat zich zowel regionaal als landelijk in prima recensies kon verheugen. Ook deze site was vol lof: 'Langverwacht Ballerina-debuut kent vooral sprankelende koortjes', schreef Ingmar Griffioen niet zonder reden. Maar de release bleek het laatste hoogtepunt uit de bandhistorie. In plaats van de band naar een nieuwe hoogte stuwen, sloeg 'Evidence' bij het publiek dood; de band stuurloos en vol frustratie achterlatend. 'Ik heb zelden een band van dichtbij zo hun importantie zien verkwanselen,' schreef GUN Magazine-redacteur Olaf Koeneman begin 2004 in zijn recensie van de 'Dice Man'-single. Het zijn harde woorden, maar ze zijn ook op terugwerkende kracht typerend voor de loopbaan van een talentvolle band, die prat ging op mooie melodieen, maar pas echt begon met smeden toen het ijzer al goeddeels was afgekoeld.