Natuurlijk, de titel is te tenenkrommend voor woorden. Maar laten wij vooral door het afschuwelijke 'Walkin' Around The Stars' heen prikken. Want het moet gezegd, en eigenlijk vooral: gevierd: dat de hele Utrechtse binnenstad - en een deel daarbuiten - aankomende zondag het speelterrein is voor de eerste Culturele Popzondag in vier jaar, is een nu al heuglijke gebeurtenis! Dat er op Culturele Zondagen wel eens leuke optredens zijn geweest, hoor je ons niet ontkennen, maar voor een hele dag, die uitsluitend in het teken staat van de zo door ons geliefde kunststroming, moeten we toch al weer terug naar het najaar van 2002. Toen de plaatselijke popcultuur nog lang niet zo in bloei stond als ze nu doet. Toen Spinvis net was gaan zwemmen, Solo nog J Perkin heette en Ballerina Liberation Front nog als grote belofte gold. En toen er al helemaal niet maandelijks Utrechtse bands Europa doorkruisten met internationale grootheden. Het idee alleen al... Het waren de dagen dat ik zelf het plaatselijke popwereldje kwam binnenrollen, als nieuwe medewerker van U-pop Radio, in een vaal verleden voorloper van Utracks. Op het rommelige kantoor van Stichting U-pop, in de nok van Tivoli, was men destijds druk bezig de laatste paperassen te doorwroeten voor wat gezien werd als de happening van het jaar: de U-Mix 4U-zondag, enkele dagen later. De bijbehorende zwarte shirts, foeilelijke oranje opdruk incluis, werden gretig gedragen. De stichting maakte zich op voor zijn tweede culturele Pop-Zondag op rij, na de eerste U-Mix-editie exact een jaar eerder. Van die bewuste novemberdag, het was de 24ste van 2002, herinner ik me op dit moment slechts nog maar flarden. Van een guur fietstochtje; op weg van de Moira, waar mijn toenmalige huisgenoot speelde op een metalmatinee, naar Theater Kikker voor een knullig, doch schattig optreden van het damespopgroepje Damer. En uiteindelijk belandend in de achterzaal van de Flitz, waar het programma compleet in de war was gegooid en het prachtige instrumentale bandje op het kleine podium een naam bleek te hebben die in Moira beter op zijn plaats was geweest: We vs. Death. Leuke momenten waren er zeker, die middag, maar getriggerd voor Utrechtse popmuziek? Overtuigd van het niveau? Ik was het bij lange na niet. Het gratis avondprogramma in Tivoli - met illustere namen als Daze, Paper Moon, Milk en de nu nog roemruchte hoofdact Fools Fatal - liet ik dan ook maar wijselijk aan me voorbijgaan. De tegenhanger in De Vloer ook, aangezien dat podium net twee dagen daarvoor door gemeentelijke inzet was dichtgetimmerd. Studio Sport leek me die dag nog het beste alternatief. Intussen zijn we vier jaar verder. En is het werkelijk ongelooflijk hoeveel verder de Utrechtse popcultuur zich in die korte tijd ontwikkeld heeft. Met twee fantastische nieuwe podia: De Helling en dB's. Met twee bruisende sites: GUN Magazine, dat Utrecht momenteel weer Uit laat spelen, en 3VOOR12/Utrecht. En minimaal een veelvoud daarvan aan grote muzikale talenten. Namen die we niet eens meer hoeven te nomen, wie deze site in de gaten heeft gehouden kent er meer dan genoeg. Dat de traditionele waarden van voorheen - U-pop, Uur U, Geheim van Utrecht - in de stad niet meer aanwezig zijn is niet zo gek: ze zijn ingehaald door de tijd. Door zelfwerkzaamheid en zelfvertrouwen. Of, korter gezegd: door Utrecht Popstad. En dat laatste is zonder meer een gedachte om te koesteren. En om vast te houden, vol trots, bij het horen van de nieuwe platen van C-Mon & Kypski, Lilian Hak, Gem, Illicit, Taxi to The Ocean, Tifen of Solo. En met hen vele anderen. Bij het bezoeken van deze site, in al zijn multimediale vormen. Het doorploeteren van ons archief. Maar vooral bij het bezoeken van de Culturele Popzondag, aankomende weekend. Hij is er immers niet voor niets. Grijp die kans kortom. Voor u het weet, duurt het weer een paar jaar.