Pretty Girls Make Graves bouwt beheerst op

Glenister opereert vooraf duister en hoekig

Tekst: Dirk Verhoeven / Fotografie: Esther Lutgendorff, ,

Franz Ferdinand vult vanavond Tivoli, maar een enkeling gaat liever naar de Helling voor Pretty Girls Make Graves. De band maakt emopop met een knappe beheersing die elk moment om kan slaan in ritmische razernij. Het Utrechtse voorprogramma Glenister zet een zwaar geluid neer, waarbij de zanger ontregelend gespring achterwege laat.

Glenister opereert vooraf duister en hoekig

Glenister laat zich in De Helling van zijn duistere kant zien. Het hoekige gitaargeluid van de poppy punkers doet sterk denken aan de vroegste Strokes-nummers. Maar vanavond mag er nog een vergelijking gemaakt worden, namelijk met de donkere klanken van Interpol. Zanger Ronald Straetemans is minder beweeglijk dan bij zijn vorige cluboptreden, in dB's na de WK-wedstrijd Nederland - Ivoorkust. Die rust doet het optreden goed. Gekleed in het zwart geven de bandleden een statige en serieuze set weg met een zwaar gitaargeluid. Zo nu en dan zingt Straetemans te dreinerig, maar de partijen van toetsenist Jelte Heringa overstemmen de zang op die ongelukkige momenten. Zo ook bij het slotstuk 'Need Someone'. De DJ weet de vergelijking ook te leggen en draait in de pauze een nummertje van Interpols tweede album 'Antics'. Ook Pretty Girls Make Graves zet zwaar in. Het emopop-vijftal uit Seattle laat meteen zien waar het goed in is: opbouwen. Zo begint het nummer 'A Certain Cemetery' met slechts enkele baslijntjes, vervolgd door de zachte zang van frontvrouw Andrea Zollo. Haar vocalen lijken in het refrein uit te barsten in het volle bandgeluid. Dat geluid is strak, divers en nergens te veel uitgesponnen. Hoewel haar band prima speelt, klinkt Zollo hier en daar nasaal en kinderlijk, wat referenties oproept met Placebo's Brian Molko. Tegen het einde van de show weet de band de spanning, die halverwege de set enigszins is verslapt, weer terug te brengen met de publieksfavoriet 'All Medicated Geniuses'. Het nummer wordt gedreven door hoekig gitaargeweld. Pretty Girls Make Graves doet er nog een schep bovenop met een afsluitend emo-schipperslied. In 'Selling the Wind' van de nieuwe plaat 'Elan Vital' voert de band nog een laatste keer zijn machtige opbouw-truc uit. Het stilvallen en in volle vaart weer oppakken van de ritmes wordt ditmaal vergezeld door een accordeon. Pretty Girls Make Graves laat in De Helling vooral zien zijn instrumenten uitstekend te beheersen. Beklijven is echter een ander verhaal. Pretty Girls Make Graves & Glenister Gezen: Woensdag 28 juni 2006, Tivoli de Helling