Denk aan oldschool hiphopbeats, relaxte jazz en laidback raps en je hebt de ingrediënten voor de funky jazzrap van Us3. De formatie rondom de Engelse producer Geoff Wilkinson had Tivoli op een koude avond makkelijk kunnen verblijden met een warme deken van geluid, maar helaas is het buiten al warm zat met een matige opkomst tot gevolg. Het gebrek aan publiek mag de pret echter niet drukken, want dat het vanavond om lol draait wordt al duidelijk gemaakt voordat er ook maar één nooit is gespeeld. Met een flauw staaltje publieksparticipatie door de twee rappers van de band, geven ze aan zichzelf niet al te serieus te nemen. Bij het aantreden van de achtkoppige formatie is het uiteindelijke aantal bezoekers nog niet binnen, maar wie er wel staat is vanaf het eerste nummer getuige van een goede reden om te zweten. Het publiek wordt namelijk direct getrakteerd op heerlijk dansbare muziek gespeeld door enthousiaste muzikanten. Voor bij die muziek trekt Geoff Wilkinson elk album twee nieuwe vocalisten aan, en voor het eerder dit jaar verschenen vijfde album ‘Schizophonic’ zijn dat mc’s Akil Dasan en Gaston. Ook vanavond zijn alle vocalen voor dit tweetal en mogen de mannen welgeteld bij één instrumentaal nummer wat rust pakken. Wat ook wel even nodig is, omdat zíj het zijn die de show maken. En net als bij het laatste album betekent dit dat het optreden veel meer hiphop-georiënteerd is dan het eerdere werk van Us3. Wie niks met hiphop denkt te hebben hoeft echter niet af te haken, want Us3 heeft veel meer stijlen in huis. Vergezeld door een saxofonist, trompettist, bassist (op contrabas), toetsenist en dj is het namelijk vooral jazz wat de mensen aan het dansen brengt. Met zichtbaar plezier en voor alle bovengenoemde instrumenten voluit de gelegenheid tot soleren, worden de rustige raps perfect in balans gebracht door de band. En ook dat tekent een ontwikkeling binnen de muziek van Us3. Waar Wilkinson ooit begon met samples uit de platenkast van jazzlabel Blue Note, overigens tien jaar voordat DJ Maestro daarmee begon, is hij op zijn laatste albums steeds meer met eigen composities gaan werken. En die zijn gelukkig nu eens ingespeeld door levende muzikanten in plaats van dode, zoals hij zelf op zijn website zegt. Er komen vanavond voornamelijk nummers van die laatste cd’s voorbij. En doordat de formatie zichzelf misschien niet, maar de muziek in ieder geval wél serieus neemt, levert dit een avond vol goede hiphop op. Of jazzrap, om het beestje bij het naampje te blijven noemen. Jazzrap zoals die in de beste dagen naast Us3 – hun enige hit Cantaloop is alweer van 1994 – gemaakt werd door bijvoorbeeld A Tribe Called Quest of The Black Eyed Peas, voordat de laatste zich vrijwillig afkeerde van hiphop in het algemeen. En daarmee presenteert Wilkinson zich als degene die nu het stokje draagt binnen dit genre. Samen met die andere, eveneens blanke, Engelsman DJ Format. En dat Wilkinson met zijn Us3 daarin wel degelijk serieus genomen moet worden, dat heeft hij vanavond bewezen. Echter helaas aan veel te weinig man. Us3 Gezien: Tivoli, vrijdag 21 juli 2006