Deze Avond van het Kippenvel brengt optredens van de Zweed Jens Lekman en Nederlander Jan van Eerd, die we kennen uit de band van Spinvis. Van Eerd speelt elektrische en akoestische vibrafoon met hier en daar een vleugje elektronica. Hij brengt een korte set bestaande uit een medley van Sufjan Stevens, Nick Drake en Arcade Fire-songs. Ook speelt Van Eerd over een geluidsband enkele Spinvis-nummers mee. Het werd een optreden dat door de korte duur grappig te noemen was, maar niet veel meer dan dat. De Zweedse bard Jens Lekman presteerde het liefst drie shows af te zeggen in EKKO. Vanavond is hij er dan toch eindelijk met een gezelschap, waaronder een viertal dames, die doen denken aan stewardessen, en pianist Bill Wells. Voordat het concert van Lekman van start gaat wordt het publiek in nachtelijke sferen gebracht door een aantal jazzy niemendalletjes onder leiding van Wells. Een diner bij kaarslicht-sfeer neemt bezit van de avond. Het repertoire waaruit Lekman kan kiezen is gigantisch, op zijn website plaats hij zo nu en dan zelfs 'forgotten songs' zoals hij ze zelf noemt. De keuze valt desondanks voornamelijk op nummers van zijn vorig jaar verschenen allegaartjesalbum 'Oh, You're So Silent, Jens' en daarnaast nog een enkel nummer van het eerder verschenen 'When I Said I Wanted To Be Your Dog'. Met een nylon gitaar in de hand zingt hij het publiek onversterkt toe, wat hierdoor meteen bij de les is. Bij de nummers waar de voltallige band meespeelt, verzuipt het donkere timbre van de Zweed geregeld in de onevenwichtige geluidsmix. Zijn sterk aangezette stem doet qua frasering sterk denken aan Morrissey. Zonde dus dat hij niet altijd even duidelijk hoorbaar is. Niet alleen het publiek maar ook Lekman is duidelijk fan van 'Black Cab', zo laat hij weten nadat hij het nummer beëindigt. De nadrukkelijk aan The Magnetic Fields refererende song roept een sterke jaren '60 sfeer op. Sfeer staat centraal in het werk van deze jonge Zweed, op plaat en op het podium. De meegereisde blazersectie draagt hier zeker aan bij, zo ook de nette pakjes die de dames dragen. Probleem is alleen dat Lekmans oprechtheid op momenten gespeeld aandoet. De man weet hoe hij zijn publiek moet entertainen en wanneer hij welke anekdote moet vertellen. Toch blijven de reflectieve teksten van Lekman klein en dicht bij zijn eigen leven. Het publiek luistert geïnteresseerd naar de avonturen die verscholen liggen in de nummers. Na afloop neemt Jens, zoals beloofd, op straat nog de gitaar ter hand. Naast zijn busje speelt hij nog enkele nummers, zich duidelijk thuisvoelend in de koude Utrechtse winter. Ook al doet hij dit naar verluidt geregeld, zodat men bij de spontaniteit van deze actie de nodige vraagtekens kan plaatsen. De Avond van het Kippenvel met: Jens Lekman, Bill Wells & Jan van Eerd Gezien: EKKO, vrijdag 17 februari 2006