Rich Tefry is Buck 65 en is niet te vangen voor een genre. De Canadese mc/turntablist wijkt op elke plaat meer af van het geijkte hiphop-idioom. Hiphop zoals deze op de commerciële tv wordt gebracht wordt door Buck onder de loupe genomen. Hij ridiculiseert en bekritiseert de rigiditeit van het genre. Gehuld in een matrozenpak, met een raspig stemgeluid dat doet denken aan Tom Waits. Vanavond is Buck echter niet zo bewegelijk omdat hij de dag ervoor aangereden is en noodgedwongen een korset moet dragen. Het combineren van hiphopbeats met banjo's en heftige rockerupties geeft de muziek een fris karakter. Dat hij de beats vanaf zijn iPod afspeelt is erg hip te noemen, maar doet de geluidskwaliteit geen goed. Tussen de nummers door vertelt hij erg flauwe grappen als een volleerd cabaretier. Dat Buck 65 de grenzen van hiphop overschrijdt, blijkt ook uit 'shout-outs' aan indie-zangeres Neko Case en een gastbijdrage van Will Oldham op zijn laatste plaat. Een enorme meerwaarde vormt ook de samenzang tussen hem en een meegereisde achtergrondzangeres. 'Sex, Cinema and Politik' zijn drie termen die het duo op inventieve wijze om elkaar heen vlecht. Een van de memorabele momenten van het concert. Op Lowlands liet Buck 65 al zien wat hij in zijn mars had en in EKKO doet hij dit wederom. Wel lijkt er weinig variatie in de show te zitten, en beperkt hij zich enorm door niet met live-band te spelen. Ook het visuele aspect van de show is niet bepaald sterk te noemen. Met een live-band zou de liveshow van Buck 65 gelijk evenredig zijn met zijn teksten en eigen karakter. Ook zou daarmee het visuele aspect versterkt worden waardoor de show wél de volledige 60 minuten zou kunnen boeien. Buck 65. Gezien: EKKO , woensdag 19 oktober 2005